Piramide loop

Zware storm, windstoten en buien trekken over onze hoofden. Toch hebben wij ons in de Schelft verzameld om een interval training te doen. Een piramideloop. Dat wil zeggen 100, 200, 300 400 meter in hoog tempo met daartussen 100 meter rustig lopen. Dan weer 300, 200 en 100 meter. Dit is één serie. 500 meter rustig lopen en dan begint de tweede serie. We doen dit op de Galweg in Noordwijkerhout waar keurig om de 100 meter een markering is aan gebracht. Door wie??? Is dat wel legaal gebeurt??? Of stiekum met bivakmuts op???
Bij de 900 meter gaat het vals plat omhoog en stopt de begroeiing aan de rechterkant van de weg. Dat betekent dat als je 100 meter verder, bij de 1000 meter omdraait er geen beschutting is en heb je de wind pal tegen. Dat is een pittig stukje. Maar twee van deze series is niet zwaar en de meeste regen hebben we tijdens het inlopen gehad. Laten we maar snel weer terug en de cooling down doen. Staan we snel onder de douche en is er koffie. Dit is toch geen avond om te gaan hardlopen...

1 uur en 30 minuten

Vanacht de klok terug gezet dus we kunnen lekker een uur langer blijven liggen. Dan is het uit met de rust en moet er hard gelopen worden. Er staat 90 minuten op het schema. Het is 29 oktober en nog steeds korte broeken weer. Nu om half negen 's ochtends wijst de buitenthermometer 15 graden aan. De lucht is bedekt met hier een daar een donkergrijze wolk maar er zijn zat blauwe plekken te vinden. Het weer zit dus mee. Dat betekent een grote opkomst. Wil is ook weer terug uit Japan, heeft veel meegemaakt en dus veel te vertellen.
Onze groep bestaat vandaag uit 46 man die na de oefeningen in drieën verdeeld worden. Ton zal de snelle op de fiets begeleiden, Winnifred doet de middengroep en William de minst snelle. Ik heb mijn de knie de afgelopen dagen suf gesmeerd en die wil wel,ik ben voorzichtig en ga met de middenmoters mee. We lopen eerst richting Noordwijk, de boulevard op tot aan de politiepost. De kop wil sleuren maar we kunnen ze nog tegenhouden. Op de Boulevard zien we Ton aan de overkant. Ook hier toch verschil in tempo, nauwelijks verschillend van ons. Terug gaan Winnifred en ik op kop om zo het tempo te bepalen. Als we weer bij het Floris dal zijn kunnen de mensen die maar een uur willen lopen, afhaken. Toevallig zijn alle drie de groepen tegelijkertijd op dit punt en gaan we gezamelijk nog een half uur door. De knie gaat goed dus ik ga weer lekker mee!

IJs in een tube

Het schema van Ton geeft aan: 45 minuten DL1 en 2x5 minuten DL2. DL 2 is ca. 85-90% van de gemiddelde km tijd op de 10 kilometer. Nou heb ik sinds gisteren ineens een klein pijntje onder de knie. Een aanhechting die ik deze week te veel geplaagd heb? Normaal gesproken zou ik een extra dag rust nemen, maar omdat er vanavond ook trainersoverleg is ga ik het toch proberen. Tijdens het inlopen ben ik bang niet verder te komen dan de oefeningen.
Maar dan ineens is het weg en gaat het beter. Ik besluit wel de versnellingen te laten voor wat ze zijn en gewoon één tempo te lopen. Het is weer een grote groep (37) dus het wordt behoorlijk uit elkaar getrokken. Lastig hoor zo in het donker. Gelukkig is Ton op de fiets en kan een beetje van voor naar achter sprinten. De temperatuur is ongekend hoog voor de tijd van het jaar (19 graden) en het is heerlijk om de zwoele wind (windkracht 7?)tegen te hebben. Lekker doorwaaien heet dat.
Ik heb verder geen last tot de cooling down. Als we daarna weer rustig naar de hal lopen, moet ik echt heel voorzichtig doen. Gelukkig heb ik bij de aankoop van mijn schoenen een tube Ice Power gekregen. Dat is een gel die hetzelfde effect moet hebben als een ice-pack. Dat kan ik nu mooi uitproberen. Het heeft in ieder geval een ijzige kleur en ruikt heel aangenaam.
Wordt vervolgd.

Loop Techniek

Vanavond staat er looptechniek en een duurloop op het programma.
William heeft Ton gevraagd deze te mogen geven. Afgelopen zomer heeft hij samen met mij en nog 5 andere NSL'ers de cursus assistent-trainer bij de KNAU gevolgd. Hij en Winnifred gaan door voor trainer loopgroepen (TLG).
Momenteel hangt de KNAU een nieuwe looptechniek aan, de zogenaamde BK methode. Bij deze techniek ontwikkelt door Frans Bosch & Ronald Klomp ligt de nadruk op:

- een kort grondcontact
- een geringe bewegingsuitslag van de benen
- de romp rechtop
- de voet zo veel mogelijk in neutrale stand
- een optimale armactie
- een optimale verticale verplaatsing
- een snelle lineaire pendel van het zwaaibeen

Dit is wel een manier van lopen die de meeste van ons niet van nature hebben dus er bestaat nogal wat controverse over. Zeker voor "weglopers" (weg atletiek) en recreanten.
In ieder geval probeert William ons vanaovond wat oefeningen te laten doen waardoor je deze techniek eigen zou kunnen maken. Omdat we vanaovond met een groete groep zijn (32) valt het niet mee iedereen in de gaten te houden. Er zitten ook een aantal coördinatie oefeningen bij, die altijd weer tot veel hilariteit leiden. Er ontstaat een lacherig sfeertje wat weer oplost als we tot slot nog een duurloopje van 35 minuten doen. Er is wat verwarring over 1 of 2 groepen, wat tot gevolg heeft dat een aantal "langzame" lopers bij de snelle terechtkomen wat tot veel gemopper leidt.
Ikzelf vind het wel lekker om na de oefeningen even te "vlammen".

Baanwedstrijd

Vandaag de tweede wedstrijd voor het club-kampioen-schap.
De 1500 m gehouden op de atletiek-baan te Lisse. Het weer is niet ongunstig. Bewolkt, 13 graden met wel veel wind, maar de baan ligt erg beschut dus daar hebben we tijdens het lopen geen last van. Mijn oude spieren moeten eerst goed opgewarmd worden dus ik ga lekker in m'n eentje 20 minuten inlopen buiten de baan. Daarna wat "Steigerungen" en dan ga ik weer de baan op. De eerste series zijn al begonnen. De indeling is gebaseerd op de uitslag van de eerste wedstrijd de Boscross maar omdat ik die niet meegedaan heb wordt ik willekeurig ingedeeld. Ik vind zelf dat ik wel in de derde serie pas.
De 1500 meter is een lastige afstand; drie rondjes en 300 meter. Ik besluit om niet te snel van start te gaan. Maar ineens is daar de bel voor de laatste ronde. Die had ik gek genoeg nog niet verwacht. Dus ga ik toch maar versnellen. Als de finish in zicht is kan ik er nog een schepje bovenop doen. Achteraf hoor ik anderen klagen over een pijnlijke keel. Dat krijg je omdat je ademhaling wat hoger wordt. Heb ik niet. Als ik eenmaal de finish door ben herstel ik ook snel en kan ik nog wel een keer. Ben ik toch niet tot het gaatje gegaan? Had ik toch een betere tijd kunnen hebben. Ik sta nu geklokt op 6.36. Ben ik op zich tevreden mee. Alleen knaagt het nu aan mij dat ik miscchien toch harder had kunnen lopen....

Gezocht

Zou het me toch een keer lukken de marathon te lopen?
Hoewel ik al heel lang hardloop, kan ik pas sinds een aantal jaren pijnvrij de halve marathon lopen. Ik heb namelijk last van extreme holvoeten. Er kwam zoveel druk op de bal van de voet dat ik de pijn moest verbijten als ik langer liep dan een uur. Met soms een bloedblaar onder de bal van de voet tot gevolg of blessures aan knie en onderrug omdat ik mijn voeten zo neer ging zetten dat het minder pijn deed. Ik heb heel wat dokters en fysiotherapeuten afgelopen. Maar ze begrepen mijn passie voor het lopen niet en gaven steevast het advies om maar een andere sport te zoeken en het hardlopen te vergeten. Maar ik wilde zo graag hardlopen!
Tot ik een paar jaar geleden bij een podotherapeut kwam die het wel zag zitten om zooltjes voor mij te maken. Niet meteen extreem aanpassen, maar beetje bij beetje en steeds weer wennen. En dat werkte! Ik liep de sterren van de hemel. Zonder pijn! Toen werd er iets in mij wakker. De droom om ooit een marathon te lopen. Vorig jaar toen er een dreamteam voor de Rotterdam marathon gezocht werd, heb ik die droom uitgesproken. Mijn eigen man die altijd achter me staat, onvoorwaardelijk in mij gelooft en alles behalve een zwartkijker is, reageerde met een: jij? Met jouw voeten? Die reactie had ik niet verwacht, dus de twijfel sloeg toe. Ik ging alles nog eens na, overwoog en kwam toch tot de conclusie, dat het wél mogelijk zou zijn. Juist met die persoonlijke begeleiding en de steun van een heel team. Maar het was te laat. De laatste inschrijfdag was al 1 dag oud. Ik heb de droom weer weggestopt en besloot me in te schrijven voor de lange afstanden van het Zorg en Zekerheid circuit. Dat betekende 7 wedstrijden waarvan 4x 15, 1x 16, 1x 20 km en 1x21 km. Dat ging heel goed nergens last van. Vandaag ploft het blad Runnersworld op de mat. Met de verwachte oproep. Het is nu 2006, ik loop nog steeds pijnvrij, ik ben 53 jaar en helemaal klaar voor het dreamteam 2007!

Duurloop 1

Vandaag staat er een duurloop 1 van 45 minuten op het programma. Maar wat is dat, een duurloop 1?
Als je 's ochtends wakker wordt en je hartslag zou meten voordat je je bed uitstapt, heb je een getal en dat is je rusthartslag. De hoogte is afhankelijk van leeftijd en conditie. Aan de andere kant heb je een maximale hartslag. Ook die hangt af van getraindheid en leeftijd. Een algemene regel is: 220 min je leeftijd = je maximale hartslag. Je kunt je lichaam op verschillende manieren trainen. Het is belangrijk dat je hart en longen traint, waardoor je een training waarbij je hartslag omhoog gaat langer volhoudt. Je traint je hart om meer bloed rond te pompen per minuut zodat er meer zuurstof in de spieren komt. De longen kunnen door training meer zuurstof opnemen zodat je met minder inspanning meer kunt presteren. Daarnaast moeten je spieren getraind worden om de inspanning steeds langer vol te kunnen houden. Bij zogenaamde interval training worden hart en longen getraind en bij een duurloop de spieren (het uithoudingsvermogen). Dat betekent dat bij een interval training de hartslag steeds opgejaagd wordt en weer tot rust komt terwijl bij een duurlooptraining de hartslag vrijwel gelijk blijft.
Doordat diverse onderdelen getraind moeten worden is afwisseling heel belangrijk. Daarom zijn er ook verschillende type duurlopen.
Duurloop 1 is een tempo waarbij je hartslag 80% bedraagt van je maximale hartslag. Dat meet je het beste met een hartslagmeter maar een ander regeltje is, je moet tijdens het lopen kunnen praten zonder te hijgen. Vandaar dat als in de groep loopt ook precies merkt als het te hard gaat. Dan wordt het erg stil.
Het is heel belangrijk om je lichaam voor te bereiden op de training. Daarom begint elke training met rustig inlopen, daarna een warming up waarbij je oefeningen doet om je lichaam voor te bereiden op de komende inspanning. Daarna volgt pas de training (in dit geval de duurloop) die weer gevolgd wordt door een cooling down. Bij de cooling down komt je hartslag weer op normaal niveau en worden de spieren gerekt die door de inspanning korter geworden zijn.
Dan komt de beloning. Een lekkere warme douche en een heerlijk voldaan gevoel

90 minuten

Over een maand wordt de zevenheuvelenloop in Nijmegen gelopen, dus moet er ook aan de afstand gewerkt worden. De bedoeling is om 15 km in 90 minuten te lopen. Lekker rustig dus. Het is een koude nacht geweest en al is er een prachtige oranje zon te zien, de oostenwind is behoorlijk fris. Toch maar weer van gedachten veranderd en het windjack uit de auto gehaald. Sommige hebben al voor lange broek gekozen, maar dat hoeft denk ik toch niet. Een jack kan je onderweg uittrekken, een tight is wat lastiger. Vandaag loopt Cor voor het eerst mee en dan in de groep van Kees. Best spannend omdat je nog niet weet hoe hard iedereen precies loopt. Ze lopen 50 minuten dus dat is het probleem niet.

Onze groep is ook dit keer weer in drieën verdeeld. Er zijn maar vier mannen en geen vrouwen die voor snel gaan???????????? De middengroep is het grootst en daar zijn er twee die misschien beter de langzaamste groep hadden kunnen kiezen. Maakt niet uit, een beetje vegen kan ook geen kwaad. Precies na 90 miuten komen we aan in het Florisdal waar ik de eer krijg om de cooling down te doen. 7 heuvelen, here we come!!

1500 meter

Vandaag moet er getraind worden voor de tweede wedstrijd voor het clubkampioenschap op 22 oktober. Dat is de baanloopwedstrijd die gehouden wordt op de atletiekbaan in Lisse.

Helaas kunnen we deze proeve van bekwaamheid niet op de atletiekbaan uitvoeren, maar doen we dit op de Leeweg in Noordwijkerhout. 1500 meter. Het blijft een vreselijke afstand. Zo moeilijk in te delen en dat we hem in het donker lopen maakt het niet makkelijker. Dit is dan zo'n moment dat de quote bij mijn blogtitel voor 100% opgaat. Het zit allemaal tussen de oren. Bij mij was de motivatie duidelijk niet aanwezig. Toch heb ik echt mijn best gedaan maar klokte Ton de eerste keer 7.12 en de tweede keer 7.23. Dit zou ik echt beter moeten doen toch? Nou ja, ik heb nog ruim een week om me mentaal op te krikken om deze tijd op de baan te verpulveren.

Indian Summer

Door de week lopen we weer in het donker. Dat betekent hesje en lichtjes weer uit de kast halen om vooral gezien te worden. Het betekent draven op asfalt, verblind worden door tegemoet komende auto's en soms wel en soms niet verlicht worden door lantaarnpalen. Het verbaast me ieder seizoen weer dat er niet meer val of struikelpartijen gebeuren.
Er stond vandaag een 60 minuten duurloop 1 op het programma. Het is ongekend warm voor de tijd van het jaar dus de opkomst was hoog. Net als het tempo. Ton heeft de groepen in drieën verdeeld en aan mij de eer de snelle mee nemen. O, jee ik had zaterdag 2 uur en 7 minuten gelopen weet je nog? Maar ik laat me niet kennen en ondanks dat de ene van de twee zusjes de kop nam (= zeker geen duurloop 1 tempo) bleef de groep keurig bij elkaar en hebben we een heerlijk rondje Noordwijk gedaan. Precies in 65 minuten.

Lange duurloop

Donderdag was ik al van plan een lange duurloop te doen, maar het weer was bar slecht. Gewoon uitstellen tot vrijdag. Maar vrijdag was het nog steeds van dat weer, dat als je het lopen even uit kan stellen, je dat zeker even moet doen. Maar er zijn grenzen. Dus had ik me voorgenomen om onder alle omstandigheden de duurloop op zaterdagochtend te doen. Normaal loop ik op zondag bij de NSL , maar vanwege onze geplande trip naar Texel moest ik de eerste clubkampioenwedstrijd missen!! Wat een geluk, het is zaterdag en prachtig weer, ongekend voor oktober. Ik ben lekker rustig van start gegaan en wilde omdat het wel hard waaide, richting strand. Dat heb je als je aan de kust woont. Altijd even naar de zee willen kijken. Nou het waren behoorlijke schuimkoppen. Maar de benen gingen nog steeds goed dus ben ik via Noordwijk weer naar huis gelopen. Dat is echt ver! Vlak bij huis passeert een dame op de fiets die hard trappend tegen de wind in naar mij roept: "Goed zo!" Was dat nu voor mij bedoelt, voor haar of voor allebei?
Thuisgekomen klok ik 2 uur en 7 minuten. Wauw! Die marathon droom kan dus nog steeds waarheid worden.

STARTSCHOT

Het startschot is gegeven. Een apart hoekje om speciaal mijn hardloopmomenten vast te leggen. Als je hardloopt is het bijhouden van een logboek erg nuttig. Dus waarom niet op een internet, zodat ik mijn ervaringen ook aan anderen kwijt kan. Ik vind het ook leuk als je een reactie geeft.