Eerste circuit loop

Jankend als een formule 1 door de bochten,(sommige lopers konden dat het geluid goed nadoen!), Niet te scheef lopen, Op en neer, Alleen buitenom was er in te halen. Een leuke ervaring om op het circuit van Zandvoort te lopenm. Helaas WEER in de regen!!!
Strand was goed te lopen, wind viel mee. Door de winkelstraten, aangeodigd door het schaarse publiek. Rustig gelopen omdat ik daarna een lange duurloop nog wilde doen. Maar ik was zo afgekoeld, dat ik dat maar heb uitgesteld. Net binnen het uur gelopen. Te snel naar mijn zin! 59:48
De circuit loop: een aanrader

Teugels vieren

Wilfried komt vandaag niet. Dat betekent dat Gijs zo'n beetje de leiding neemt van ons lange duurloop groepje. Niet dat Wilfried erg streng is, maar wet de teugels wel aan te trekken. De ervaring leert dat (zonder een trainer) het tempo ook meteen te hoog wordt voor een langzame duurloop en dat vind ik jammer. Was ik nu maar voor mezelf gaan leopen. Verder is het hel gezellig en genieten we van het zonnige weer. De wind is sterk e koud, maar we zijn het helemaal met elkaar eens, dat is beter dan de regen waarin we de laatste tjd te vaak hebben gelopen.

Grote rondjes worden klein

Vandaag kan het. Een duurloopje doen, nog net voor het donker wordt. 75 minuten. Helaas is het alweer een loopje in de regen geworden! Toch lekker getraind. Grappigdat dit vroegrvoor mij een grote ronde was. Na die lange duurlopen van de laatste weken is het getransformeerd tot een klein rondje.

Garmin van slag

Ik geef natuurlijk mijn Garmin de schuld, maar het zal wel aan mij liggen. Ik denk dat hij kuren heeft, maar ik zal hem wel niet begrijpen. Al een paar weken geeft hij bij de interval zijn eigen rondes aan. Ik druk wel braaf op de rondeknop, maar maakt het alleen maar nog maar erger.
De lopers die Rotterdam gaan doen, gaan vanaf nu afbouwen. Dus een rustige interval. 500, 1000, 1500, 1000, 500 en als herstelpauze 200, 400, 600, 400 en 200.
Dit geeft mijn Garmin aan:
Misschien moet ik hem resetten of de software opnieuw installeren????????

Paasloop2008

Lopend van huis naar de start. Dat komt niet veel voor, maar is wel zo prettig. Als ik heel rustig inloop doe ik er bijna 10 minuten over. Te weinig om echt warm te worden want hoewel de zon in een rap tempo de sneeuw doet smelten, staat er een snijdende wind. Ben benieuwd hoe de staat van het parcours is. Autovrij is beloofd, maar dat betekent ook dat er nog sneeuw zal liggen waar de zon nog niet heeft kunnen schijnen. Van verre hoor ik de blaaskapel zich al warm blazen. De Paasloop, georgansieerd door de buurtvereniging zal vooral kinderen met hun ouders trekken. De serieuze lopers (tussen aanhalingsteekjes!)zullen in de minderheid zijn. Toch is er voor elk wat wils. 2km voor de kleinsten (die het eerst zullen starten) en als zij terug zijn mogen de grotere kleintjes en de volwassenen tegelijk weg voor de 5, 10 of 15 km. Ik kies voor de 15 km, dat betekent dat ik 3x een rondje van 5 mag lopen.
Het gaat allemaal wat amateuristisch, wat me wel verbaasd want ze orgnaniseren dit al voor de 33ste! keer en worden ondersteund en gesponsord door Runnersworld. Het is onduidelijk waar de 2 km start is met als gevolg dat de allerkleinsten aan de andere kant van het water staan en zich met hun ouders als een haas moeten verplaatsen via de brug die een paar honderd meter verderop is naar de goede startplek. Hopelijk is er nog wat energie over voor de echte wedstrijd. Het is duidelijk dat deze meest fanatieke groep er echt helemaal voor gaat. In de tussentijd worden wij steeds blauwer van de kou, waar de gezamelijke warming-up niet voldoende is om dat weg te nemen. We starten dus met wat stijve spieren. inmiddels is de zon weg en zien we de (sneeuw of hagel) bui al hangen.

De route loopt door de rustige Haaswijk (ja, zo heet het hier echt) naar de Klinkerbergerplas waar de gesmolten sneeuw de paden af en toe behoorlijk blubberig maakt. Glibber, glibber dan weer plassen ontwijken via het soppende gras om dan weer over de inmiddels schone straten van de wijk Morsebel naar de finisch te lopen. Het tweede rondje wordt al door beduidend minder lopers gelopen, maar ik tref een haas die de tien loopt.
Hij heeft het wel erg moeilijk dus dat geeft mij een goed gevoel. Na de tweede doorkomst word er pas water aangereikt, dus ik ben blij dat ik toch zelf ook nog een flesje meegenomen hebt. Hier kom ik een andere haas tegen die in tegenstelling tot mezelf niet vlak kan lopen. Als ik hem naderbij komt, versnelt hij en als ik niet meega, zakt hij weer af. Dodelijk vermoeiend lijkt me. Dat breekt hem op als we het talud naar de Tolbrug opgaan en ik hem zonder moeite passeer. Hij krijgt even tijd om te herstellen en neemt revanch in de eindsprint. Die wint hij met gemak. Wel sneu dat ik de bloemen en de cadeaubon uit de handen krijg van onze burgemeester omdat ik tweede dame geworden ben en hij maar vierde man.
O ja, voor wie dat interessant vind. Mijn tijd was 1:10:52

Debuut 30 km

De deur naar de marathon heb ik begin dit jaar op een kier gezet. Eerst eens kijken of de trainingsuibreiding geen lichamelijke klachten in de vorm van blessures oplevert. Het verhogen van de wekelijkse kilometers is erg goed gegaan en heeft (als je naar de uitslagen van de Z&Z loopjes kijkt)zijn vruchten al afgeworpen. De deur staat alweer wijder open. De marathonlopers bij de NSL heben voornamelijk Rotterdam op het oog, dus hun planning ziet er toch wat anders uit dan de mijne. Zo heb ik me opgegeven voor de CPC loop en de daarop volgende dag gekozen voor de Clubkampioenschappen. Dat betekent dat ik niet met ze meega naar Spaarnwoude om de 30km te lopen die op dezelfde dag zal plaatsvinden. Dertig kilometer, een afstand die ik nog nooit gelopen heb. Karolien die in amsterdam trainingen bezoekt met tempomakers brengt me op een idee. Ik ben wat gaan surfen op het internet en uitgekomen bij Av Fortuna in Vlaardingen. Bij Vlaardingen denk ik aan industrie onder de eigen rook en de rook van Rotterdam, maar op de site wordt voor 22maart een mooie route beloofd met tempolopers tussen de 4.30 en 6.15 per kilometer. Daarnaast prestatielopen van 5,10 en 15 km. Cor had wel zin in de 10 dus heb ik ons digitaal aangemeld.
Maar in de loop van de week slaat de twijfel toe. Sinds de inspanning van het afgelopen weekend heb ik last van de bal onder de voet en al heeft de podotherapeut op dinsdag de zooltjes aangepast,Ik ben er niet gerust op. Als ik donderdag ook nog een verkoudheid voel en de regen met bakken uit de hemel komt, besluit ik de voet te laten rusten tot zaterdag.
Vrijdag nog meer twijfel als het weer dramatisch slecht blijkt en ook de voorspellingen voor zaterdag winters aandoen.
Wat een verrassing. Zaterdagochtend schijnt het zonnetje en rijden we in een lentesfeer naar Vlaardingen. 44 minuten volgens de routeplanner. Het gebouw waar AV Fortuna in huist is heel modern en de kleine toekomstige atleten zijn enthousiast aan het oefenen.
Je eerste 30 kilometer is niet niks dus kies ik veilig voor de 5.45 groep. Warm geworden door het lentezonnetje sta ik samen met de andere dames te twijfelen over jasje aan of jasje uit. Ook hier een voorzichtige keus. Bij warmte gaat het jack om de middel, bij kou heb je niks. Aan dus. Ik kan niet vermoeden dat ik een paar uur later mezelf oneindig dankbaar zal zijn voor deze keus.
De tempolopers zijn duidelijk te herkennen aan hesje en bordje met de tijd. Ik en 21 andere lopers verzamelen zich om de twee 5.45 hazen. Geen startschot, maar bij het starten van de klok: gaan.
De meute kwomt in beweging en het duurt even voor iedere groep op de juiste plek in de race zit. Eerst door het park met zijn smalle paden en plassen niet altijd even gemakkelijk. De tijd wordt goed in de gaten gehouden en bij 3 kilometer zie ik dat ik blijkbaar de Garmin niet goed heb ingedrukt. Afstand staat nog op nul! Wat een geluk dat de tijd officieel geregistreerd wordt, want je wil je toch een bewijs van je eerste dertig kilometer!De groep is vrij rustig, de meeste lopen uiterst geconcentreerd al hebben ze dit rondje of deze afstand al veel vaker gedaan. De zon is warm en al snel kan het jasje uit. Later toen als we het park uitgaan en in de open polder kwomen toch weer aan. Zelfs de handschoenen gaan aan. Kilometer na kilometer wordt er in hetzelfde tempo afgelegd. Bij de drinkposten even rust om daarna weer het verlies in te halen. Ik wil graag voorin blijven om daardoor zo min mogelijk te hoeven sprinten.
De route is inderdaad heel landelijk en als ik niet aan die omvangrijke dertig moet denken, daar ook meer van zou genieten. Het water bij de drinkposten is lekker warm. Aangevuld met mijn eigen Isostar moet de machine toch draaiend blijven. Ineens, rond de 15 kilometer zien we in de verte de buien al vallen! De zon verdwijnt en even later krijgen ook wij de volle laag. De wind slaat ons de hagel in het gezicht. Gelukkig loop ik voordelig, dus een beetje beschut. Gelukkig, we mogen naar rechts, de wind komt in de rug. Maar degene die de route goed kennen weten mij te vertellen dat de laatste kilometers nog tegen wind in zullen zijn. Ik wil er niet teveel aan denken. Bij de 25 kilometer word ik ineens misselijk. Heb net bij de post wat water gedronken en ben echt bang om te moeten overgeven! Hoe kan dat nou? Gelukkig zakt het wel wat af, maar ik durf mijn eigen drinken ook niet meer te nemen en sla de laatste drinkposten ook maar over. Na de 25 kilometer voel ik aan mijn benen dat deze afstand nieuw voor ze is. Maar wat is nou vijf kilometer,denk je dan,gewoon doorgaan. Denk maar aan al die posters die vaak onbeschut in de regen staan! Die zijn pas dapper. Uiteindelijk zie ik de vlaggen van Fortuna wapperen. De finish! De klok blijft staan op 2:52:39.
Ik heb het gehaald!!!!!!!! Wat geeft dat een goed gevoel.
Voor mijn gevoel schijnt de zon weer en is de deur toch weer wat verder opengegaan.

Rondetijden????

Vandaag een kort interval programma, zoals gebruikelijk op de Galweg.
1x 400 m
6x 800 m
1x 400 m en steeds 200 m HS
Geek is geblesserd aan zijn achillespees (zondag te fanatiek geweest) dus Fons leidt de troep. Ik heb Fons eigenlijk nog niet megemaakt omdat hij heel laang op vakantie is geweest.
Voor het gemak 1x400 dan weer terug naar 0 (is dus 400 hp i.p.v. 200) om dat dit makkelijker zou zijn???
Ik begrijp niets van mijn Garmin. Wat doe ik fout. Ik druk steeds na de 400 en 800 meters de ronde knop in, maar hij geeft veel meer rondes. Wat doe ik toch fout. Toch maar eens in de handleiding duiken. Ik kan het wel met de hand optellen maar dat is niet de bedoeling als je zo'n geavanceerd apparaat hebt. Wie het weet mag het zeggen!

Clubkampioenschappen 2008

Nauwelijks wind maar des te meer regen.
De parkeerwacht bij de Langerveldeslag, doet de deur van zijn cabine open maar blijft lekker binnen staan. De handen in de zakken. Al ben ik niet de eerste, het grote parkeerterrein oogt leeg en triest. Ik graai € 1,50 uit mijn tas en mag daarvoor parkeren tot het donker wordt. De vrijwilligers zijn bezig met het opzetten van de finish. Ik ben veel te vroeg, maar de regen accentueert de verlatenheid nog eens extra. Toch zitten er al mensen op het overdekte terrasje koffie te drinken. Dat lijkt me een goed plan en ga naar binnen. Er zijn toch al meer lopers dan ik dacht, maar die hebben allemaal het warme, droge restaurant opgezocht. Ik heb mijn loopkleding al en zoek alleen een veilig plekje voor de tas. In tegenstelling met gisteren is het vandaag géén korte broeken weer. Tenminste niet voor mij. Ik zie dat anderen er anders over denken. Onder de overkapping wordt er ingelopen. Als gekooide tijgers lopen de lopers hun spanning weg. 10 meter heen en 10 meter terug. Ik sta 2de in het klassement en daar zal vandaag geen verandering in komen. Toch zal ik zorgen zo snel mogelijk over de finish te komen, weg van deze nattigheid. Een klein groepje aan de start is toch wel prettiger. Zonder megafoon is Frans niet te verstaan en dat maakt niet uit. Daar gaan we!

Goed opletten want er liggen enorme plassen op het pad. Ik kan wel wat harder maar de lopers voor mij kan ik alleen maar inhalen als ik door de diepe plassen loop. Dan maar even wachten. Als we de bocht omgaan richting Stay-OK moeten we zelfs alternatief van het pad af om geen natte voeten te krijgen! Het gaat daarna lekker omhoog, vervolgens rechtsaf het bos in. Daar staat Carla die gisteren ook de CPC gelopen heeft. Ook op dit stuk moeten de plassen vermeden worden. Als we daarna rechts het fietspad opgaan (Hoi Marjo!), is het pad lekker droog. Het tempo kan weer omhoog. Door mijn petje heb ik weinig last van de regen in mijn ogen, maar ik zie te weinig van de omgeving. Telkens duw ik hem weer naar achteren. Dat gaat even god, totdat ik weer weinig zicht heb. Nog een keer rechts af en dan is het strand in zicht. We waren al gewaarschuwd. Hoog water, en mul zand. En dit kilometers lang. Het is zwaar! Langs de vloedlijn kan er niet gelopen worden want er is een viswedstrijd aan de gang. We blijven dus maar hoog lopen. Het zal weinig uitmaken. Ik probeer de gaten en de jeepsporen te vermijden. De afstand tussen de man in het rood en mij wordt kleiner. Dat geeft vleugels. Ja, hoor ik kan hem inhalen. Het duurt lang, maar dan zie ik de oranje container. Daar mogen we weer omhoog. Het weinig publiek staat hier aan te moedigen. De eerste ronde zit erop. Even wat drinken en verder met ronde twee. De korte afstand lopers zijn gefinisht dus bij de tweede ronde is het parcours erg leeg. De posters blijven enthousiast! In je eentje is het makkelijker de plassen te vermijden. Het gaat nog steeds prima. Als ik na rechts moet richting strand ben k mijn steeds maar afzakkende petje zat. Ik gooi hem naar de poster. Dan maar haar en regen in de ogen. Het tweede stuk voelt zwaarder aan. Nu wordt de afstand met mijn voorganger grote. Ik probeer kleine pasjes en plat te lopen, maar of dit echt de juiste zandtechniek is weet ik niet. Zouden ze toch moeten aanleren bij een club die zich de strandlopers noemen. Ik houd de blik vlak voor me op het zand gericht. Want het eindpunt hangt in een nevel. Ik wil niet denken aan al die spiertjes en pijntjes die ik voel. Dat zit gewoon tussen de oren! Zie je wel, daar is de container. De finish.
Een laatste klim zonder eindsprintje. Waarom ook . Voor en achter me is het parcours leeg. Als ik mijn Garmin uitdruk op 1.20 ben ik tevreden. De ca. 15 km die ons beloofd was is uiteindelijk 15,7 kilometer. Ik krijg een kop warme thee in mijn handen gedrukt. Dat heeft mij nog nooit zo goed gesmaakt als nu! Helaas kan hier niet gedouchet worden, maar al het zweet is toch al van mijn lijf geregend. In droge kleding en met een kop koffie van Joop wachten we op de prijsuitreiking.

Met bloemen en een beker zoek ik mijn auto op het nog altijd troosteloze parkeerterrein.

CPC loop

Nog nooit de City-pier city gelopen. De eerste keer dat ik mij voor deze loop opgegeven heb. Pas later kom ik erachter dat in hetzelfde weekend de derde clubkampioenswedstrijd van de NSL plaatsvindt. Niet zo handig dus. Maar het moet allemaal wel lukken. Vandaag dus een rustig tempo om wat energie voor morgen over te houden. Ben gaat ook en het is tot het laatste moment onzeker of Karolien die ook gaat, zich bij ons aansluit of met haar loopmaatje Remco gaat lopen.
Omdat er een after-party bij Maarten is, heeft Cor besloten als supporter mee te gaan, waar hij achteraf wel spijt van heeft.
Als we op de afgesproken tijd bij het station komen, is de hele NS in rep en roer. De treinen loop is volledig ontregeld door een aanrijding tussen Voorhout en Leiden. Wij zouden de Kennemer Runners in de trein ontmoeten, maar die hebben een alternatief moeten zoeken. Ben staat al op het perron en we besluiten de eerste de beste trein naar Den Haag te nemen. In de trein ontmoeten we nog een andere NSL’er (schande, ik weet zijn naam niet!).

VROM.
Dankzij William mogen we gebruik maken van de omkleedgelegenheid bij VROM en daar gaan we ook maar meteen naar toe. Daar ontmoeten we Beatrijs die ook op eigen gelegenheid gereisd is en ons weet te vertellen dat de KR’ers nu met de auto komen. Als we het VROM gebouw betreden, worden we streng gecontroleerd en het duurt even voor we in het immense gebouw de goede weg hebben gevonden. Stempeltjes en bonnetjes verzekeren ons en onze spullen van een goede behandeling.

De loop
Dan nog voor de vorm even inlopen en de staart van het startvak opzoeken. Kilometers hek passeren voor de ingang in zicht komt. Gevolg, we staan lekker achteraan. Krijgen Karolien en Remco in beeld, die zich verder een weg naar voren banen. Ben en ik blijven staan. Met de chip zal het toch weinig uitmaken. Gelukkig is het prachtig weer, want we staan, wachten en staan na half drie nog steeds. Geen idee wat er aan de hand is, maar van de lopers om ons heen horen we dat een late start voor de CPC niet ongewoon is?? Op het moment dat we weer verstijfd wortel staan te schieten, klinkt het kanon. Dan duurt het nog even vóór we het piepen van de matten horen, maar er zit in ieder geval beweging in de massa.
Zoals gezegd, rustig lopen. 5.30 per kilometer is het streven. In het begin is dat onmogelijk te halen want de massa is bijzonder dicht. Goed kijken, waar je loopt want de tramrails zijn overal. Er staan veel mensen langs de kant die doods de lopers aanschouwen. Het lukt ons toch ons tempo te bereiken en gaan zelfs wat sneller. Dan moet Ben toch de bosjes in. Ik vertraag mijn tempo zodat hij straks met een sprintje weer kan aanhaken. Door het rustige tempo kan je lekker van de omgeving genieten. We lopen niet in de natuur, maar in de stad en het is een prachtig gezicht als die verschillende lopers en verschillende loopstijlen. Verbazingwekkend soms. Zwaaiende bovenlijven, wapperende benen en een soms een gehijg dat je je afvraagt hoe lang dàt goed gaat. Lopers die veel te warm gekleed zijn. Lopers die een beltgordel met talloze flesjes drinken dragen alsof ze met een ultraloop bezig zijn. Wij doen het met de drinkposten van de organisatie. Ik, als loper van “kleine”loopjes wordt er door Ben op gewezen dat je door moet lopen tot de laatste kramen. Bij de eerste valt niets meer te halen. De bekertjes bevatten behalve water ook een spons en dat is heel handig. Na de dorstlessing gaat het in hetzelfde tempo weer verder. Nog steeds massa mensen langs de kant. Af en toe een muziekband die net als wij voorbijkomen, hun pauze houden. De stilte om ons heen is onbegrijpelijk. We komen lopers tegen die persé voor zichzelf een goede tijd willen neerzetten. En dan merk je, lopers zijn net gewone mensen. Gehinderd door ons, de massa, worden we af en toe ruw opzij geduwd.
Zelfs een sorry kan er niet af. Ik word nog bijna pootje gehaakt door een loper achter mij, maar gelukkig gaat het goed. Zo komen we in Scheveningen uit. Lekker het strand op roepen wij, maar onze medelopers laten zich niet opschrikken. Zij weten beter. Hing er in de stad een braadworstlucht, hier overheerst de lucht van gebakken vis. Gezellig, een bandje dat wél speelt. Omstanders die klappen en beweren dit zelf nooit en te nimmer te gaan doen. Zien we er niet vrolijk en fris genoeg uit? De pier ligt er zonnig bij en wij gaan zijn weer op de terugweg.
Nu komen we in de buurt waar Maarten woont en we straks verwend zullen worden. Vanwege een griepje loopt hij zelf niet mee, dus verwacht ik hem aan de kant. Hij staat er wel maar we zien elkaar niet. Pff toch nog hoogteverschil in Den Haag. Dan komt het lange rechte stuk. We zien de torens al en gaan voor de laatste loodjes. We zien de opblaas finish al, maar dan blijkt dat we de bocht nog om moeten. Hier staat Cor enthousiast te roepen. Nog een paar meter vóór Ben en ik tegelijkertijd de finish oplopen. Piep, piep, piep pieper de piep ik ben blij met de tijd die ik liep. Netto 1.57.14. De afstand blijkt trouwens volgens de Garmin 21,4 km te zijn.

Na de finish
eindeloos doorlopen tussen de hekken. Medaille, drinken en chip inleveren. Waar zijn we? Waar is VROM. Nu zijn we blij met al die Hagenezen aan de kant. We koelen af, maar hebben geen zin meer hard te lopen. Dan eindelijk weer naar VROM. Ben treft het niet. Veel mannen in de kleine kleedruimte en de douches geven alleen koud water. Ik tref nog een leeg hokje en een warme douche.
Inmiddels zijn Hannie en Beatrijs ook binnen. Hannie helemaal gelukkig met haar PR.

De afterparty
Nadat alle KR’ers gewassen zijn gaat het naar Maarten. Daar staan allerlei lekkernijen opgesteld. Het is een allerhartelijkst welkom in een sfeervol huis. Alle drie de dochters zijn opgetrommeld om te helpen en het is heel gezellig. Zelfs de poes en hond vinden het leuk dat wij er zijn. Anne-Claire heeft heerlijk gekookt en gebakken. Ik kan helaas alleen van de soep en het toetje genieten, maar dat maakt niet uitHet is al half tien als we in een donker Den Haag op de tram wachten. Daarna een lege ongezellige trein naar Leiden en we zijn blij als we rond elf uur weer thuis zijn. Even uitrusten en dan wéér hardlopen..

Contrast rijk

Gisteren nog een stormwaarschuwing, vandaag een mooie zonnige dag. Het is een uitzondering dat ik al om vier uur thuis ben. De zon is daar blijkbaak van geschrokken want die laat zich niet meer zien, maar het blijft nog lekker lang licht. Dus snel de loopspullen aan en de twee uur die vandaag op het schema staat in daglicht afleggen. Beginnen met wind tegen, dat betekent de kust opzoeken. Probeer het tempo lekker laag te houden wat met deze wind wel zal lukken. Langs het Oegstgeesterkanaal is het nog lekker rustig, maar in Katwijk is Nederland al bezig naar huis te gaan. Lopen is gezond, maar ik vraag me af hoeveel viezigheid ik nu inadem. Als hetgeen de brommers die mij passeren uitstoten net zo is als ze ruiken, is dat niet best. Ik weet niet of het hoog of laag water is dus besluit ik aan zee het schelpenpad naar Noordwijk op te lopen. Weg van de drukte. Het pad gaat omhoog en omlaag. Veel zwaarder dan het fietspad maar heerlijk rustig. Wat een contrast. Op en neer gaat het steeds, met ver op de achtergrond de zee die het strand raakt. Wat rustgevend is dit. Samen met het rustige tempo voelt het helemaal goed. Tot Noordwijk kom ik maar één wandelaar tegen. Met het lege duingebied om mij heen voel ik me vrij! In Noordwijk loop ik de boulevard af richting vuurtoren en ga het binnenland weer in. Neus naar het oosten en in kom vanzelf weer thuis. Bij Voorhout komt een verbaasde Marjo mij op de fiets tegemoet. Ze had mij hier duidelijk niet verwacht. De voeten beginnen te branden. Komt dat door de Vitasan kousen? Ben blij als ik in Voorhout (lang) bij het stoplicht moet wachten. Het fietspad loopt erg scheef af, dus niet lekker. Rechts lopen heb ik de minste last van de scheefheid, maar daar loop ik weer dicht langs de auto’s die zich haasten om thuis te komen. Gelukkig zijn dit de laatste loodjes! Ik denk aan de geblesseerde Ans en al die andere lopers die nu thuiszitten en graag met me zouden willen ruilen. Dat geeft me weer moed en energie om vol te houden. Het vooruitzicht dat ik vanavond niet naar de training hoef en heel veel andere dingen kan doen, geeft me vleugeltjes.
Voldaan druk ik mijn Garmin pas bij het tuinhekje uit.

Denkwerk

Sommige interval trainingen vereisen wat meer denkwerk dan andere. En waarom? Omdat we de training op de Galweg uitvoeren waar elke 100 meter staat aangegeven tot 1 kilometer. We willen tijdens onze versnelling niet graag keren dus proberen we aan begin en eind goed uit te komen. Tot zo ver duidelijk? Zo ja, dan snappen jullie het beter dan sommige leden van onze loopgroep.
Het programma: 2x 1000m, 2x500m, 2x 1000m. Na de 1000 m, 400 m HP en na de 500 m, 200 mHP. Ondanks de verwachting van storm en regen is er een goede opkomst. Door het blessureleed van Ans, de mexicotrip van Linda en het ontbreken van Karolien mis ik een aantal van mijn loopmaatjes. Marja is er wel maar dieheeft zondag niet gelopen dus blaakt van energie. Dat is al bij de eerste versnelling te merken. Ze probeert De snelle jongens bij te houden wat haar aardig lukt. Doordat ik nu alleen tegen de wind in ploeter wordt de afstand groter. Het tempo is haar toch te snel dus de volgende series lopen we samen. Ik heb duidelijk minder kracht en loop bij tegenwind achter haar. Toch heb ik het idee dat het heel goed gaat al kan ik de rondetijden niet goed aflezen (kwestie van instellen, maar daar denk ik pas vlak voor de training aan!). De laatste twee kilometers moet ik haar weer laten gaan als ze met Geek (die afgezakt is) gaat lopen. Ik heb een aardig gat geslagen met de lopers achter mij, dus ook ik ben heel tevreden.

PR 15 km

Onverwacht een PR gelopen bij de Voorschotenloop. Daar had ik me van te voren helemaal niet mee bezig gehouden. De planning was om zaterdag gewoon met de anderen 2 uur in het duin te gaan trainen en dan zondag relatief rustig in Voorschoten. Zaterdag moest ik onverwacht werken dus het lopen schoot er bij in. Het flitst dan nog wel door je hoofd om ’s middags voor jezelf te gaan lopen, maar dat vond ik wel erg dicht om de 15 km loop.
Het weer was echt deprimerend en het zag er niet naar uit dat we droog van start konden gaan.
Ook was ik benieuwd hoe mijn lijf op de inspanning zou reageren, want doordat ik nog steeds mijn eten door de keukenmachine wordt gemalen en niet door mijn kiezen, moet ik mijn uiterste best doen voldoende bouwstoffen naar binnen te krijgen. In voorschoten was bij onze aankomst de kinderloop al voorbij en stonden de kleintjes druilerig bij de wagen naar een clown te luisteren die wel lekker droog stond. De andere lopers verscholen zich in gangen, kantine, kleedkamers en overdekte tribune. Een enkeling waagde zich al vroegtijdig aan het inlopen.
Dan het meest gehate ritueel voor een wedstrijd en dat is in de rij voor de toiletten. Het is waarschijnlijk allemaal psychisch, maar wie durft dit over te slaan!
Toch maar even inlopen en Cor weg zien gaan op de 5 km. Hij heeft heel verstandig zijn afstand om laten zetten. Door de onregelmatigheid van het lopen door blessures, maakt de kans op nieuwe blessures alleen maar groter.
Vijf minuten na het startschot van de 5 km, valt die van de tien en dan moeten wij eraan geloven. Het is nu nog harder gaan regenen, dus alle bikkels staan opeengepakt in de partytent die aan de finish aansluit. Pas op het aller-, allerlaatste moment schieten we naar voren. Het startschot klinkt en we zijn de regen alweer vergeten. De wedstrijd verdringt alles. Karoline en Joop lopen mij achterop en we gaan gedrieën verder. Joop geeft tempo aan en ik weet niet wat hij gegeten heeft maar ik vind het erg hard gaan. Komt natuurlijk omdat ik niet goed in gelopen ben. Ook kijkt hij héél irritant om de 500 m op zijn klokje. Tijd? Boeien! Ik heb wel mijn Garmin om, maar kijk naar gedurende de wedstrijd niet op! Ik ben geen prestatiemonster, maar loop zoals ik mij voel. Ik wil namelijk lekker lopen en dat zal de ene keer sneller zijn dan de andere keer, maar mijn gevoel is mijn leidraad, niet de Garmin. Volgens mij ben ik daar wel een uitzondering in.
Karoline vond het ook erg snel gaan dus bleven we samen een stap achter. Toen we bijna op de helft waren vond Karoline het te snel gaan en wilde een tikkie terug. Gek genoeg was ik op dat moment warm en kreeg de spirit. Ben gewoon doorgegaan. Zag Hans en Jan met nog twee anderen voor mij lopen, en zonder te versnellen heb ik ze ingehaald. Dat voelt goed. We liepen intussen weer op een smal pad het park in, dus ik kon er niet voorbij. Zodra er ruimte was ben ik er toch voorbij gegaan. Hans kon niet meekomen zei hij later. Jan wel, maar die wilde solidair bij Hans blijven. Ik wist niet of ik dit tempo vol kon houden, maar het voelde goed. De laatste kilometer was nog het zwaarst. Ik zag in de verte al de oranje partytent bij de finish maar dan moet je nog dat hele rechte stuk.
Ik wist dat ik goed liep maar dat de eindtijd 1:10:23 zou worden, was een complete verassing. Een P.R. van een dikke minuut en derde in mijn leeftijdscategorie. Een resultaat om lang van te genieten.

Vandaag 1,5 uur gelopen en 2x7minuten uit tempo
Er kan weer 16 km bij het week totaal opgeteld worden
Ik wilde me eigenlijk een beetje rustig houden voor de wedstrijd komende zondag in Voorschoten. Frans en Arthur liepen toch wel lichtelijk te sleuren. Als je naar de gemiddelde snelheid kijkt, ging het minder hard dan voor mijn gevoel. Zou het dan toch tussen de oren zitten?

Hoera

Cor is jarig.
Ik kan toch nog geen taart eten, dus dan maar intervallen.
8x800m en 200m HP
Het gaat prima. de tijden zijn:
3:44
3:05
2:99
3:05
2:98
3:02
2:95
3:08
Niks mis mee.

Vetloop

Vandaag wil ik echt een duurloop doen met een lage hartslag. Zal niet meevallen met de nog steeds forse wind, maar ik zal niet op tempo letten. Dat valt uiteindelijk nog niet mee, want het gaat tegen de wind in wel errug langzaam! Ik loop onder begeleiding van het klokkengelui van het Groene kerkje. Het weer is prachtig en het water in het Oegstgeester kanaal wordt fors opgestuwd met dezelfde kracht warmee ik tegengehouden wordt. Anne het eind van het kanaal hoor ik snelle voetstappen achter mij. Hijgend komt er een man naast me lopen. "Zo even een gaatje dichten hijgt hij". "Was ik een goede haas voor je"vraag ik. "Ja, maar nu ga ik vegen"Hij draait zich om en weg is hij weer, zijn loopmaten tegemoet. In Katwijk heerst de gebruikelijke zondagrust, alleen onderbroken daar jawel alweer kerkklokken. Bij het strand heb ik zin in windje mee en ga het strand op richting Noordwijk. Het is nog steeds een onstuimige zee met gelukkig hard zand. Er zijn al aardig wat wandelaars. In de verte schemeren de hotels van Noordwijk. Als ik eenmaal op de boulevard ben wil ik via Rijnsburg weer terug. En dan gaat het mis. Ik kom in een woonerf terecht en om dat te vermijden sla ik toch het pad in waar een bordje "doodlopend" staat. Aangemoedigd door de fietser die hier ook gewoon ingaat, en omdat ik geen zin heb om terug te lopen (want dat is omlopen) ga ik door. Hier zie ik tegen de duinrand het eerste bloeiende bollenveldje van 2008.

Mijn enthousisme is meteen gedemd als ik erken dat ik niet goed zit. Ik kom uit op het terrein van de Psychiatrische inrichting vlak naast ESTEC. Aangezien beide terreinen erg groot zijn en Estec omringd door een heel hoog hek, raak ik de weg kwijt. Ik vraag nog naar de uitgang aan een bewoner die op het terrein wandelt, maar aan zijn gezicht te zien is hij al veel langer de weg kwijt. Ik besluit het hek te volgen dan kom ik goed uit. Gelukkig het werkt wel maar kost kilometers.
Ik wil meteen de snelste weg naar huis. Ik heb er genoeg van en kan niet meer van de laatste kilometers genieten. In tegendeel, ik ga van alles voelen. Het ergste zijn de benen die voelen erg zwaar aan. Pfff, je zal maar met een marathon bezig zijn. Daar moet ik even niet aan denken. Gelukkig is thuis het leed gauw geleden en kom ik bij, door met een nieuwe uitgave van het blad Runners in bad te gaan liggen.

Onstuimige duurloop

Het heeft de hele nacht gespookt. Er was storm voorspeld met zware windstoten, nou die is er ook geweest ook. Vergezeld van veel weerlichten. 's morgens lijkt de wind wat minder en de lucht ziet er goed uit. Het is tenminste droog. Ik reken op een paar brede ruggen. De laatste dag van de rustige week, er staat 90 minuten op het program. De groep is niet zo heel erg groot en we vertrekken meteen met kop in de wind. Lange Paul, altijd vooraan te vinden, wil nu niet voorop. Gelukkig lopen we na 1 km tegen de zeereep aan en moeten we noodgedwongen links of rechts. We gaan links richting Noordwijk. Via een kronkelige route komen we daar in een heel relaxed tempo. Daar verliezen we Aad, die eigenwijs als hij is, niet een paar stappen terug wil doen om de route van de groep te volgen maar zijn eigen weg zoekt. Inmiddels is de zon herlijk gaan schijnen en is het ondanks de wind, prachtig weer.We lopen door de Goudkust van Noordwijk waar het tempo dankzij wind mee, fors omhoog gaat. Het is redelijk stil in de groep. Op de Boulevard zien we niets meer door de stuifwind. De zee buldert onstuimig. Een gementelijk boompje heeft ondanks de steunpaal van de wind verloren en is ligt plat op straat. Dekking zoekend omdat we gezandstraald worden gaan we richting duinen. De wind komt van opzij en sommige gaan het gevecht aan. Dat gaat wel ten koste van een stijgende hartslag, wat niet de bedoeling is bij deze duurloop. Ik blijf dus achter bij Grazyna die last heeft van haar knie. Ze kan gelukkig de laatse kilometers volgen en daar zien we ineens Aad weer. Komt zoals altijd weer boven water.