De deur naar de marathon heb ik begin dit jaar op een kier gezet. Eerst eens kijken of de trainingsuibreiding geen lichamelijke klachten in de vorm van blessures oplevert. Het verhogen van de wekelijkse kilometers is erg goed gegaan en heeft (als je naar de uitslagen van de Z&Z loopjes kijkt)zijn vruchten al afgeworpen. De deur staat alweer wijder open. De marathonlopers bij de NSL heben voornamelijk Rotterdam op het oog, dus hun planning ziet er toch wat anders uit dan de mijne. Zo heb ik me opgegeven voor de CPC loop en de daarop volgende dag gekozen voor de Clubkampioenschappen. Dat betekent dat ik niet met ze meega naar Spaarnwoude om de 30km te lopen die op dezelfde dag zal plaatsvinden. Dertig kilometer, een afstand die ik nog nooit gelopen heb. Karolien die in amsterdam trainingen bezoekt met tempomakers brengt me op een idee. Ik ben wat gaan surfen op het internet en uitgekomen bij Av Fortuna in Vlaardingen. Bij Vlaardingen denk ik aan industrie onder de eigen rook en de rook van Rotterdam, maar op de site wordt voor 22maart een mooie route beloofd met tempolopers tussen de 4.30 en 6.15 per kilometer. Daarnaast prestatielopen van 5,10 en 15 km. Cor had wel zin in de 10 dus heb ik ons digitaal aangemeld.
Maar in de loop van de week slaat de twijfel toe. Sinds de inspanning van het afgelopen weekend heb ik last van de bal onder de voet en al heeft de podotherapeut op dinsdag de zooltjes aangepast,Ik ben er niet gerust op. Als ik donderdag ook nog een verkoudheid voel en de regen met bakken uit de hemel komt, besluit ik de voet te laten rusten tot zaterdag.
Vrijdag nog meer twijfel als het weer dramatisch slecht blijkt en ook de voorspellingen voor zaterdag winters aandoen.
Wat een verrassing. Zaterdagochtend schijnt het zonnetje en rijden we in een lentesfeer naar Vlaardingen. 44 minuten volgens de routeplanner. Het gebouw waar AV Fortuna in huist is heel modern en de kleine toekomstige atleten zijn enthousiast aan het oefenen.
Je eerste 30 kilometer is niet niks dus kies ik veilig voor de 5.45 groep. Warm geworden door het lentezonnetje sta ik samen met de andere dames te twijfelen over jasje aan of jasje uit. Ook hier een voorzichtige keus. Bij warmte gaat het jack om de middel, bij kou heb je niks. Aan dus. Ik kan niet vermoeden dat ik een paar uur later mezelf oneindig dankbaar zal zijn voor deze keus.
De tempolopers zijn duidelijk te herkennen aan hesje en bordje met de tijd. Ik en 21 andere lopers verzamelen zich om de twee 5.45 hazen. Geen startschot, maar bij het starten van de klok: gaan.
De meute kwomt in beweging en het duurt even voor iedere groep op de juiste plek in de race zit. Eerst door het park met zijn smalle paden en plassen niet altijd even gemakkelijk. De tijd wordt goed in de gaten gehouden en bij 3 kilometer zie ik dat ik blijkbaar de Garmin niet goed heb ingedrukt. Afstand staat nog op nul! Wat een geluk dat de tijd officieel geregistreerd wordt, want je wil je toch een bewijs van je eerste dertig kilometer!De groep is vrij rustig, de meeste lopen uiterst geconcentreerd al hebben ze dit rondje of deze afstand al veel vaker gedaan. De zon is warm en al snel kan het jasje uit. Later toen als we het park uitgaan en in de open polder kwomen toch weer aan. Zelfs de handschoenen gaan aan. Kilometer na kilometer wordt er in hetzelfde tempo afgelegd. Bij de drinkposten even rust om daarna weer het verlies in te halen. Ik wil graag voorin blijven om daardoor zo min mogelijk te hoeven sprinten.
De route is inderdaad heel landelijk en als ik niet aan die omvangrijke dertig moet denken, daar ook meer van zou genieten. Het water bij de drinkposten is lekker warm. Aangevuld met mijn eigen Isostar moet de machine toch draaiend blijven. Ineens, rond de 15 kilometer zien we in de verte de buien al vallen! De zon verdwijnt en even later krijgen ook wij de volle laag. De wind slaat ons de hagel in het gezicht. Gelukkig loop ik voordelig, dus een beetje beschut. Gelukkig, we mogen naar rechts, de wind komt in de rug. Maar degene die de route goed kennen weten mij te vertellen dat de laatste kilometers nog tegen wind in zullen zijn. Ik wil er niet teveel aan denken. Bij de 25 kilometer word ik ineens misselijk. Heb net bij de post wat water gedronken en ben echt bang om te moeten overgeven! Hoe kan dat nou? Gelukkig zakt het wel wat af, maar ik durf mijn eigen drinken ook niet meer te nemen en sla de laatste drinkposten ook maar over. Na de 25 kilometer voel ik aan mijn benen dat deze afstand nieuw voor ze is. Maar wat is nou vijf kilometer,denk je dan,gewoon doorgaan. Denk maar aan al die posters die vaak onbeschut in de regen staan! Die zijn pas dapper. Uiteindelijk zie ik de vlaggen van Fortuna wapperen. De finish! De klok blijft staan op 2:52:39.
Ik heb het gehaald!!!!!!!! Wat geeft dat een goed gevoel.
Voor mijn gevoel schijnt de zon weer en is de deur toch weer wat verder opengegaan.
No comments:
Post a Comment