Clubkampioenschap 2006

De laatste in de serie wedstrijden voor het clubkampioenschap is de strandloop. Afgezien van de zuidoostelijke wind is het weer prima. Zon en een temperatuur van 15 graden! Half elf staan we aan de start. De wedstreidleiding heeft het goed met ons voor en laat ons op de heenweg door de duinen lopen en hebben we terug over het strand wind mee. Ik probeer met Theo en Jan mee te lopen om zo een beetje uit de wind te kunnen lopen. Het gaat een heel eind goed, maar dan gaan ze ongemerkt wat harder en dat is voor mij net te snel. Ik loop een stukje alleen als iemand mij zwaar lopend en ademend achterop komt. Het blijkt Kees te zijn die een stuk met me op loopt. Hij zal pas op het strand weer tempo maken als de kopgroep van zijn eigen groep mij inhaalt. Toch aardig van hem. Op het strand gaat het lekker. Windje in de rug en de zon op de bol. Het voelt zelfs heel warm aan! Als ik dat geweten had was ik in het kort gegaan. Heel in de verte zie ik de oranje container van de reddingsbrigade al. Maar ik richt me blik op oneindig want ik weet hoe vertekend het is. Het is nog héél heel ver weg. Als het moment daar is dat we het strand af gaan is de finish nabij. Maar dan volgt het zwaarste stuk van de route. Door mul zand omhoog, daar heb je sterke benen voor nodig! Op de foto is te zien dat dat er niet meer in zit.

Toch kan ik tevreden zijn als ik als tweede dame finish en mijn uiteindelijke klassering is tweede bij de vrouwen 45plus!! De eerste hardloop prijs in mijn leven! Leuk toch, samen met een bos bloemen maakt het voor mij een feestelijke dag.
Cor heeft ook lekker gelopen, is alleen wat te snel van start gegaan en had het moeilijk op het strand. Maar hij loopt tenminste weer (en zonder pijn!)

Zevenheuvelenloop

De Zevenheuvelenloop is een jaarlijks terugkerend evenement waar ik graag naar toe ga. Onbegrijpelijk eigenlijk want het is een ontzettend massaal gebeuren. 17.000 deelnemers plus alle wandelaars plus alle supporters maken van Nijmegen een gekkenhuis. Maar de organisatie is zo goed (De beste??) dat het ieder jaar weer een feest is om mee te lopen. Ook dankzij de Nijmegenaren die net als bij de vierdaagse enorm meeleven, hangt er boven de stad een uitbundige sfeer.
Dit jaar was de zevenheuvelenloop een onderdeel van het Sportieve Weekend van de Kennemer Runners (zie mijn andere blog). We zouden dus met de auto van Herpen naar Nijmegen gebracht worden. 's Ochtends bleek dat de weersvoorspellingen helemaal uit zouden komen. Regen en tussen de buien door nog meer nattigheid in de vorm van motregen. De temperatuur hoger dan normaal gesproken deze tijd van het jaar, maar we zijn deze herftst zo verwend dat het koel aanvoelde. Voor het hardlopen is dat trouwens prima. We zouden de andere Kennemer Runners ontmoeten in de parkeergarage van de Rabobank. Alle parkeergarages van de grote banken, die door de week vol staan met blik dienen vandaag als kleedruimte (en schuilplaats) voor de runners. De spanning is duidelijk voelbaar. Mensen lopen af en aan naar het toilet. Straks zal de lucht van loopzweet overheersen, nu ruikt het alleen maar naar sportbalsem. Waarom zijn zoveel mensen nerveus? Zo gespitst om een pr te lopen?
Door het slechte weer gaan we zo laat mogelijk naar de start. Ik zit met Susan en Beatrijs in hetzelfde startvak. Helaas wordt ik gebeld door ET net als we de parkeergarage uit zijn. Een ongelukkiger moment kan ik me niet kunnen bedenken. Maar ja, zaken gaan ook vandaag door en ik probeer alles zo goed mogelijk te regelen. Als ik bij de mobiele toiletten aan de beurt ben en naar binnen ga, wordt ik weer gebeld. Ja, het moment kan dus nog ongelukkiger. Ik heb niet de tegenwoordigheid van geest om naar buiten te gaan, maar handel het ter plekke af. De beide meiden heb ik inmiddels moeten laten gaan. Aangekomen in mijn startvak na strenge controle van mijn kleursticker, ga ik op zoek. Het is te druk en te vol. Gelukkig kom ik Marja van Beelen van de NSL tegen die ook haar loopmaatjes kwijt is. Door gezellig kletsen ontspan ik weer en ben ik klaar voor de komende 15 kilometer. De regen valt mee en het zal tijdens de loop alleen maar droger worden. Ik ga rustig van start (heb tenslotte niet ingelopen) en moet Marja loslaten. Jan de Groot passeert mij nog en verder moet ik het met al die vele lopers alleen doen. Het gaat lekker, kijk niet naar tijd, zet gewoon de ene voet voor de andere. Vlak voor de finish staat Ton met een paar andere NSL'ers te supporten. Blijkt dat Marja net achter mij loopt. Ik heb niet gemerkt dat ik haar gepasseerd ben in al die drukte. Door haar eindsprint geef ik het ook nog niet op. Moet uiteindelijk met een 3 tal seconden haar voor laten gaan. Ik ben heel voldaan want ik heb de zevenheuvelenloop nog nooit zó snel gelopen. Ben van de 200 dames in mijn leeftijdscategorie nummer 43 met een tijd van 1uur en 14 minuten. Daar mag ik best tevreden mee zijn! Teruggekomen in de garage belt Cor, die net een sms heeft gekregen van de organisatie met mijn eindtijd erop. Hij zit met de wandelaars aan de koffie en viert mijn succes met warme chocolademelk en slagroom. Wij doen het nog even met het flesje sportdrank van de organisatie.
Volgend jaar weer?

Regen Interval

Vanmiddag lijkt het weer nog aangenaam. Ook op de buienradar.nl lijkt het droog te blijven. Maar als ik van mijn werk naar huis fiets, komt het water uit de lucht. Het wordt voorlopig ook niet meer droog.
Ton is vanavond afwezig en Winnifred zal de training (ook in het kader van haar trainers opleiding overnemen.)
Ze heeft het goed voorbereid. Op het programma staat een 100 meter interval en zij voegt er loopscholing aan toe. De intentie is goed, maar wij staan te blauwbekken in de regen en wind en worden absoluut niet warm. Sterker, we koelen steeds meer af. Ze moet wel aan het gemopper gehoor geven. Compromis: De loopscholingsoefeningen worden ingekort en daarna gaan we op de galweg de 10 x 100 meter interval doen met steeds 100 meter rustig dribbelen tussendoor. Twee series. Gelukkig wordt "ons" Oosterduinlopers (zie blog afgelopen zondag)verzocht het rustig aan te doen. Niet tegen Dovemansoren gezegd. Ik wil a.s. zondag de 7 heuvelenloop lopen dus moet dan wel hersteld zijn. Ik ga echt mijn eigen gang en loop wel de route mee, maar in MIJN tempo. Ik blijf nat en koud. Daar zal pas de zeer hete douche thuis een eind aan maken. Jammer voor Winnifred dat het weer niet mee zat. De trainingsopbouw en oefeningen waren zeker de moeite waard. Gelukkig heeft ze niet veel last gehad van Ben zijn (verwachte) pesterijen. Dit keer was dat een fietsbel die hij in zijn hand meenam. Tring,tring. Oh, fiets voor, of fiets achter, de hele groep braaf ritsen en ruimte maken voor de nooit verschijnende fietser. Daar trap je natuurlijk hooguit twee keer in. Ben toch!
Cooling down? Waarvoor, ik ben nog steeds niet warm! Nou ja uiteindelijk toch geen spijt van de training.

Oosterduinloop

Als ik 's ochtends mijn ogen open doe, krijg ik de neiging ze meteen weer te sluiten. Het is herfstig buiten. Noordwester wind en regen. Dat wordt een zware Oosterduinloop. Gelukkig komt de zon later op de ochtend ook nog af en toe door. Dat maakt de kledingkeuze wel moeilijk. Wel of geen korte broek. Wel of geen windjack. Wel of geen petje om de regen uit je ogen te houden. Ik neem alles maar mee, dan kan ik op het laatste moment de (hopelijk juiste) beslissing nemen. De Oosterduinloop is ook een onderdeel van de clubcompetitie. 1 rondje is 8 km en de mannen moeten 2 rondjes lopen. Ik wil ook twee rondjes lopen, maar dat betekent dat ik na 1 rondje binnen moet komen om mijn tijd te laten registreren en vervolgens weer terug moet om het tweede rondje te maken. Ik hoop dat de wedstrijdorganisatie volgend jaar geen onderscheid meer maakt tussen mannen en vrouwen voor wat betreft de afstand.
Als het startschot gaat, sta ik nog achter Willy en naast José en Marjo. Ik probeer Willy niet teveel uit het oog te verliezen. Maar als we de bocht om zijn zie ik haar niet meer. Ga ik toch wat versnellen. Later blijkt dat ze helemaal niet meer voor me zit. Het eerste rondje gaat prima. We hebben veel wind opzij maar ik zie Hans voor me lopen en ga bij hem uit de wind lopen. Samen lopen we naar een ander groepje toe maar dan valt Hans terug. Ik kan een heel stuk goed mee met de andere mannen. Eigenlijk tot de Ruigen hoek. Het tweede stuk van de eerste ronde loop ik veel alleen en ik finish in 39.45. Het tweede rondje doe ik wat rustiger. Ik hoef nu geen tijd te zetten. Inmiddels gaat het windjack toch wel uit. Ik heb medelijden met de posters die verkleumend voor ons de weg afzetten. Wat kan clubliefde toch ver gaan. Afgezien van een paar kleine korte buitjes blijft het droog en finish ik het tweede rondje in 1.22 en 39 seconden. Dit is weliswaar niet officieel want ik was natuurlijk al "binnen". Maar hier wil ik het toch wel vastleggen, het is toch een 16 km tijd. Cor staat bij de finish. Hij heeft als recreant de 8 gelopen en is gelijk met Ralf over de finish gekomen. Allebei blij met de geklokte 50 minuten.
De Keniaanse broodlopers hebben het parcours record (door de sterke wind) niet kunnen breken en strijken alleen wat prijzengeld op. Wij krijgen een fles wijn als aandenken.

Startnummer

Vandaag met de post het startnummer ontvangen van de zeven heuvelenloop. Wij kijken er al naar uit. Zondag 19 november 2006. Massaal maar grandioos evenement. Altijd sfeervol. Wat het weer doet blijft een verrassing. Dit is voor mij zeker de 10de deelname, dus hebben we allerlei weertypen al gehad. Van sneeuw (dus gladde wegen), heftige regen (= koude spieren) tot een heerljk najaarszonnetje (= jasje uit), maar de sfeer was altijd top! Altijd enthousiaste supporters aan de kant. Let dit jaar op dit nummer:
Daar achter vind je mij

Duurloop 60 plus

Vanmiddag is de temperatuur ineens gaan zakken. Bijna vergeten hoe kou aanvoelt. Meteen maar de dunne handschoentjes tevoorschijn gehaald, want als ik ergens een hekel aan heb is het aan koude handen. Zo gauw ik opgewarmd ben, zijn ze zo in m'n jack weggestopt. En dat ik het warm ga krijgen staat wel vast. Het programma vermeld 60 minuten DL1 en dan 2x5 minuten DL3. Weet je nog? DL1= 80-85% van de snelheid op de 10 kilometer (wedstrijd) en DL3= 90-95%. Daarbij komt dat de snelle groep vanvond vooral uit (jongere) snelle jongens bestaat en dat de meeste van de lopers waar ik mee loop voor de middengroep kiezen. Maar omdat Ben ook voor de snelle kiest denk ik dat ik het aan zou moeten kunnen. Gaat ook wel, maar duurloop 1 is denk ik (voor mij) duurloop 2 en duurloop 3 is (voor mij) harder dan ik op de 10 kilometer loop. Ik ben niet de enige die het zwaar vind. Hoewel het bij de anderen (naar mijn idee) veel makkelijker uitziet. Als we bij de Schelft aankomen blijkt dat we drie minuten van Ton kado gekregen hebben, en het gevoel van een heerlijke training. Lekker moe.
De andere twee groepen onder leiding van Els en William zijn nog niet in zicht. Ze hebben dezelfde route genomen. Als wij klaar zijn met de cooling down, nog steeds niets. Wat zal de oude mopperkont (Jan) weer mopperen dat het te lang geweest is...

Bartje

Lekker een lang weekend in het land van Bartje. Samen met de familie. Natuurlijk gaan behalve de fietsen en de Nordic Walking poles de loopschoenen mee. Genoeg te doen dus. Want ook gewoon wandelen is heel uitnodigend in deze contreien. Hardlopen schiet er een beetjes bij in. Maar vandaag vóór we naar huis gaan wil ik toch nog even de bossen in. Het park ligt aan de boswachterij Exloo-Odoorn. Dat betekent de voordeur uit en het bos in. Ik volg de blauwe paaltjes route om verdwalen te vermijden. Het is genieten zo 's ochtends vroeg. Een paar keer kijk ik teveel om me heen en mis ik een paaltje. Moet dus weer teruglopen om het goede spoor weer op te pakken. Na 52 minuten ben ik weer bij het park Netjes op tijd om in te pakken en naar huis te gaan, jammer want ik had nog wel even door willen lopen.

Duurloop met

Het weer is beter dan dinsdag. De wind heeft zijn stormachtig karakter verloren en het heeft vandaag niet veel geregend. Maar als we in de auto op weg zijn naar De Schelft, barst er een hoosbui los. Nou ja , dat kan in ieder geval tijdens het lopen niet vallen. Temperatuur is 6 graden. Geen korte broeken weer dus.
Op het programma staat een duurloop van 50 minuten met daarin 10x een versnelling van 1 minuut. Het parcours gaat over het fietspad naar de Ruigenhoek een ideaal traject. Verlicht, geen last van auto's en langgerekt dus voor de trainer overzichtelijk. Ondanks het herfst weer is de opkomst behoorlijk. We zijn met 32 man, dus mooi in twee groepen te verdelen. Winnifred doet de langzame en ik ga met Ton mee. We boffen dat z'n stopwatch kapot is want voor mijn gevoel zijn zijn minuutjes aan de korte kant. Of lijkt dat maar zo? Het gaat in ieder geval lekker en met 52 minuten zijn we weer terug bij de Schelft. We hebben maar een paar drupjes regen gehad, dus al met al een prima training.