skip to main |
skip to sidebar
Ik ben nog steeds aan het herstellen van de marathon. Hoewel alles (nu) goed voelt, heeft je lichaam toch heel wat te verduren gehad. Ik zie ook veel mensen om mij heen die toch de pijntjes en anders signalen negeren en gewoon met de groep meetrainen. Ik wilde dat anders doen en dat valt niet mee! Het is ook maar ten dele gelukt.De maandag na de marathon, waren de benen héél erg stijf. De trap op en af ging absoluut niet soepel. ik had nog een afspraak met de fysio en die constateerde natuurlijk stijve kuiten, die hij lekker los gemasseerd heeft. De gevoelige plek die vóór de marathon mij zeer ongerust heeft gemaakt, was nauwelijks aanwezig!! Ik heb wel de rest van de week rust gehouden. Wetenschappelijk is tenslotte bewezen dat lopers die de week na de marathon niet hardlopen, sneller herstellen dan zij die wel (rustig) trainen. De zondag na de marathon heb ik mijn eerste duurloopje van 60 minuten met de groep van Ton gedaan. Rustig tempo, onderwijl vertellen van dat grote avontuur. Ben die na de marathon gewoon doorgetraind had vroeg,: Heb jij ook zo'n last van je knieën?" Ik:"eh he nee, echt niet, ik heb nergens nergens last van. Dat was niet helemaal waar, want in de diepte voelde ik (heel vaag) toch die plek in de rechterkuit.
De dinsdag (27 mei) weer met Geek getraind, waar een ABC loop op het programma stond. Ideaal om compleet je eigen ding te doen. Lekker crossen in de duinen. Met van vier, diverse rondjes in estafette vorm afleggen. Inspanning, ontspanning etc. Heuveltje op en heuveltje af. Dan voel je meteen de marathon nog zitten! Ik heb dus mijn eigen tempo bepaald.
Donderdag 29 mei stond een rustige duurloop van 60 minuten op het programma. Daar was ik helemaal klaar voor. Had wel wat last van de hamstrings, maar dat negeer je dan gewoon. Sterker nog dat loop je toch gewoon los? Lekker over het strand naar Noordwijk en bij de vuurtoren naar boven. Kris kras Noordwijk door, zo zie je nog eens wat. Via het fietspad langs de duinen weer terug. Het tempo werd ongewild wat opgeschroefd, dus in Noordwijk ben ik maar voorop gaan lopen!
Toen was er weer even rust tot dinsdag 3 juni. Zondag visite en ik voelde me nog niet uitgerust. De spieren waren gek genoeg stijf en ook de hamstrings zijn nog steeds duidelijk aanwezig.Dinsdag kriebelt het genoeg om met de interval mee te doen. 6x200 meter met 100 m HP en SP van 500 meter. Dit 4 maal. Ik heb mijn eigen tempo gedaan waarbij ik de eerste serie samen, toe twee alleen en de laatste serie weer met Peter die natuurlijk te hard van start gegaan was! Ik voelde wel voortdurend de hamstrings, maar ze deden gelukkig dapper mee!
Ja, donderdag waren ze nog niet hersteld. Dus de duurloop die aanvankelijk héél rustig ging, kon ik ook alleen maar héél rustig doen. Help, we kwamen midden in de route van de vierdaagse wandelaars terecht. Snel voor de eerste afslag kiezen. In Noordwijk werden we met muziek onthaald, maar kozen toch voor een aftocht over het strand. Dat liep niet helemaal tof, dus na een klein stukje strand toch maar weer de duinen in. Het tempo was moeilijk te temperen, dus moesten de dames weer voorop. Die zijn nu eenmaal beter in strak lopen!
Hoewel er morgen weer een duurloop op het programma staat, ga ik toch maar weer eens voor mezelf lopen. Om echt dat rustige tempo aan te kunnen houden, zodat de billen niet meteen gaan opspelen.
De dinsdag (27 mei) weer met Geek getraind, waar een ABC loop op het programma stond. Ideaal om compleet je eigen ding te doen. Lekker crossen in de duinen. Met van vier, diverse rondjes in estafette vorm afleggen. Inspanning, ontspanning etc. Heuveltje op en heuveltje af. Dan voel je meteen de marathon nog zitten! Ik heb dus mijn eigen tempo bepaald.
Donderdag 29 mei stond een rustige duurloop van 60 minuten op het programma. Daar was ik helemaal klaar voor. Had wel wat last van de hamstrings, maar dat negeer je dan gewoon. Sterker nog dat loop je toch gewoon los? Lekker over het strand naar Noordwijk en bij de vuurtoren naar boven. Kris kras Noordwijk door, zo zie je nog eens wat. Via het fietspad langs de duinen weer terug. Het tempo werd ongewild wat opgeschroefd, dus in Noordwijk ben ik maar voorop gaan lopen!
Toen was er weer even rust tot dinsdag 3 juni. Zondag visite en ik voelde me nog niet uitgerust. De spieren waren gek genoeg stijf en ook de hamstrings zijn nog steeds duidelijk aanwezig.Dinsdag kriebelt het genoeg om met de interval mee te doen. 6x200 meter met 100 m HP en SP van 500 meter. Dit 4 maal. Ik heb mijn eigen tempo gedaan waarbij ik de eerste serie samen, toe twee alleen en de laatste serie weer met Peter die natuurlijk te hard van start gegaan was! Ik voelde wel voortdurend de hamstrings, maar ze deden gelukkig dapper mee!
Ja, donderdag waren ze nog niet hersteld. Dus de duurloop die aanvankelijk héél rustig ging, kon ik ook alleen maar héél rustig doen. Help, we kwamen midden in de route van de vierdaagse wandelaars terecht. Snel voor de eerste afslag kiezen. In Noordwijk werden we met muziek onthaald, maar kozen toch voor een aftocht over het strand. Dat liep niet helemaal tof, dus na een klein stukje strand toch maar weer de duinen in. Het tempo was moeilijk te temperen, dus moesten de dames weer voorop. Die zijn nu eenmaal beter in strak lopen!
Hoewel er morgen weer een duurloop op het programma staat, ga ik toch maar weer eens voor mezelf lopen. Om echt dat rustige tempo aan te kunnen houden, zodat de billen niet meteen gaan opspelen.
