Rustige week

Voor de lopers die trainen voor 42km Rotterdam, is het een rustige week. Voor mij dus ook. Een uurtje met 2x7 uit tempo. Als we vertrekken uit de Schelft, begint Geek meteen een heel verhaal waar blijkbaar niemand naar luistert. Ik vang iets op van we doen geen oefeningen maar beginnen heel rustig. Dat zijn woorden met de wind meewaaien blijkt als degene die geen marathon lopen, meteen aan kop beginnen te sleuren. En Frans is er niet eens bij. Ik blijf in de tweede groep. De versnellingen komen immers ook nog. Ik heb sportdrank bij me wat ik op die korte afstanden nooit doe, maar nu ik alleen vloeibaar voedsel heb moet er meer bijgetankt worden. Het is een simpel vierkantje dat we lopen. Aan het eind van de Leidse vaart linksaf richting Ruigenhoek. Ineens is Aad kwijt. Wil zeker niet versnellen. Want nu begint de eerste versnelling. Geen probleem voor mij. Kees valt van de kopgroep af en ik vang hem op. Ans en anderen volgen. Dan gaat het weer rustiger de Herenweg op. Aan het eind de 206 onderdoor en op de ventweg de 2de versenlling. Ria haalt me in en gaat vlak voor me voeten lopen. Dus ik háár weer voorbij. En blijf voor. Gaat eigenlijk best snel die 7 minuten. Is wel eens anders. Als we stoppen voor de oefeningen komt Aad van de andere kant aanlopen. Het is vanavond heerlijk zacht loopweer. We doen dus extra rek en strek oefeningen, kunnen we er wat langer van genieten.

Blij verrast

Nu het lopen dit weekend zo goed ing,is het spannend hoe de kaak voelt bij een hoger tmpo. De training van vanavond is daar heel geschikt voor. 6 x 1000m me 200HP op de Galweg.Gaat het nietkkel ik lekker in mijn eigen tempo achteraan. Iedereen is (blij) verrast dat ik vandaag weer kom trainen. Van fijn, goed tot moedig in ieder geval positief. Hele andere geluiden dan het commentaar van niet lopers! Ton probeert me nog te strikken als assistent voor zijn groep. Had echt gedacht dat ik na de val een sapje terug zou doen. NO WAY! Niet nodig. Na het bijkletsen richting Galweg. Geek voelt zich een beetje grieperig (het schijnt te heersen) dus Wilfred doet de warming-up. Dan gaan we los. De groepjes formeren zich vanzelf en ik begin vrij rustig. Ik merk al snel dat het lekker gaat. Nergen last van. Joop en ik lopen voorop. Bij de eerste 2 duizendjs, wordt er door de andere aan het eind gesprint maar dat is daarna over. We blijvn strak draaien. Dat heb je me die oudjes. Sommige haken na de drie keer af en gaan wat rustiger. Daar wordt ik alleen maar sneller van. Ha. Ik ben heel voldaan.6x1000 m in: 4:55, 4:47, 4:53, 4:32, 4:45 en 4:23
Totale afstand gelopen: 10 km.

In plaats van de Baanwedstrijd

Vandaag de derde wedstrijd voor de clubkampioenschappen. De baanwedstrijd over 1,5 km vind plaats op de atletiekbaan, de Spartaan. Voor ons duurlopers is dit een vreselijke afstand dus ik vind het dit jaar niet erg om niet te starten. Hardlopen gaat nog steeds hardstikke goed, maar een wedstrijd durf ik nog niet aan. Ik besluit om in plaats van de wedstrijd te lopen na afloop de loopschoenen aan te trekken en naar huis te gaan lopen. Tot die tijd bekijk ik het geheel van de andere kant en heb me meteen als vrijwilliger aangemeld. Samen met José en Ankie die ook in meer of mindere mate geblesseerd zijn vormen wij de jury. Een gewetensvolle taak. Diverse pogingen worden ondernomen (zonder succes) om ons om te kopen. Iedereen zal op de juiste tijd finishen. Hoewel er zon voorspeld is laat die zich nog niet zien. Het is heerlijk loopweer, maar als je staat te jureren worden de handjes toch wel koud. Het zijn ook aardig wat series die afgewerkt worden. Van dichtbij kan ik de gezichten zien van lopers die echt tot het gaatje gaan. Anderen dat zijn er beest een aantal stoppen al vóór de finishlijn. Dat scheelt ze echt seconden, want ja, we zijn vandaag echt heel streng! Ik bekijk het groepje waarmee ik had moeten starten met gemengede gevoelens. Hier had ik tussen moeten lopen.
En wat zou het resultaat geweest zijn? Was Ben dan ook na zijn te snelle start even gestopt? Had Karoline dan ook zo relexed gelopen dat ze nog wat over had? Je weet het niet maar ik denk toch dat het een andere race was geweest!

Als iedereen geweest is drinken we nog wat en met stijve benen van het staan ga ik mijn training doen. Het eerste stuk is de route van de Z&Z loop en bij de rotonde (bij het soldaatje) ga ik richting Sassenheim. Ik besluit naar de A4 te lopen en dan via Warond terug te gaan. Het tempo is ongeveer Dl2 en het gaat uitstekend. Ook vandaag voel ik me heel goed. In het begin lijk jik me kaakopje te voelen, maar ik prent me in dat het vast suggestie is omdat niemand geloofd dat ik met lopen niks voel. De borstspier voel ik nauwelijks dus ik kan lekker doorkachelen. Zal ik er nog een lusje aanhaken? Cor denkt dat ik rechtstreeks naar huis kom en niet dat hij ongerust wordt, maar de klok wijst 15 km aan. Voor mij toch een reden om de lus de lus te laten. Goed getraind toch!

Keigoed

Ik voel me keigoed!!! Vandaag een hele lange duurloop gedaan en liep als een zonnetje. De echte zon leek ook tevoorschijn te komen maar dook snel weg achter een laag bewolking. Bij het strand was het zelfs een beetje nevelig. Met een zuidwesten wind. Maar goed, voor ik daar was moest er eerst 7 km gelopen worden. Ik begon heel rustig, samen met Cor die mij langs het Oegstgeesterkanaal zou vergezellen. We zijn heel rustig begonnen en mijn doel was ook heel rustig te eindigen. Wanneer, dat zou ik laten afhangen van het moment. Aan het eind van het pad, scheidden onze wegen en ik liep door richting jachthaven om via het industrieterrein van Katwijk naar het strand te gaan. Zoals ik al zei was het een beetje mistig, maar heerlijk loopweer. Het strand zag er goed uit en de zee lokte. Ben even lekker over het strand gelopen. Door de tegenwind ging de hartslag wat omhoog en dat wilde ik niet, het moest een rustige lange loop worden. Bij het witte kerkje dus weer naar de boulevard. De boulevard volgen tot de vuurtoren en toen de borden Leiden gevolgd. 6km stond er. Ik liep 6min/km dus 36 min. Geen punt ik voelde me echt heel erg goed. Bij de bushalte stond een echte Katwijkse kritisch naar mij te kijken. Wat denkt ze nu.. positief? negatief? Wat geeft het. Verderop roepen een paar spelende jongetjes iets naar me. Ik kan het niet verstaan, maar het is blijkbaar erg leuk want de anderen lachen. Ik loop langs de duinen en loop uiteindelijk langs de ventweg van de N206. Misschien wel saai, maar volgende keer zoek ik wel een wat leukere route als ik weet hoeveel kilometer het is. Bij de A44 ga ik het fietspad links. Bij het corpus zijn ze nog druk bezig. Half maart is de opening en zo te zien is er nog veel te doen. De snelweg onderdoor en langs universiteit en ziekenhuis. Ik wil er nog wel een lusje aanmaken. Het gaat zo lekker! Bij de rotonde van de Rijnsburgerweg ga ik rechtdoor de Kagerstraat in. Ik wil uitkomen bij de Oegstgeesterweg waar ik het stadspolderpad richting Warmond opga om dan bij het spoortunneltje linksaf te slaan naar Poelgeest.
Dan is het eind in zicht! De Haarlemmerweg af en achter kasteel Oud Poelgeest langs. Nu ruik ik de stal en moet me inhouden om niet nog meer te gaan versnellen. Bij het tuinhek bedenk ik, stoppen! Ik heb het gevoel of ik eindeloos door kan lopen.
Een druk op de Garmin en de klok blijft staan op 2 uur 14 minuten en 55 seconden. Ik ben dik tevreden.

Ik loop weer!

Ik weet het, iedereen verklaard me voor gek, maar na de val van zaterdag ga ik vandaag weer hardlopen. Rustig aan weliswaar maar toch. De rust van het weekend heeft gezorgd dat de kaak uit zichzelf al rechter is gaan staan. Dat is voor de kaakchirurg een reden om niet te opereren. De breuk moet zonder fixatie helen en het enige is dat ik nog een paar weken gepureerd voedsel moet eten. Dat betekent nu gewoon vloeibaar, want ik kan wel gewoon praten maar verder gaat de kaak nog niet open. Het slechte nieuws is dat er een kies gebroken is tot in de wortel dus die moet als verloren worden beschouwd. De chirurg had geen bezwaar tegen hardlopen (niet struikelen of vallen natuurlijk!!) en zelf aanvoelen of het gaat, ja of nee.
Dat heb ik dus vanavond gedaan. Samen met Cor die na zijn blessure ook weer begint en tot de Klinkerbergerplas zijn we zamen gegaan. Ik zou door tot het spoorpad, want het ging best en dat is uiteindelijk tot de spoorbomen bij de jeugdgevangenis geworden. Het ging goed maar rustig. 6 min/km als ik sneller ga heb ik het gevoel of ik twee tennisballen in mijn kaak heb. Niet prettig. Ook volede ik me niet sterk door het weinige eten van de afgelopen dagen.
Uiteindelijk 38 min (6 km) gelopen.

Pechloop

Het is een prachtige dag. De thermometer staat een paar graden onder nul maar de zon verschijnt rood achter de horizon en stijgt in de lichtblauwe vrieslucht. Een dag met een randje dacht ik toen ik met de zaterdaggroep van de Duindamseslag vertrok voor een duurloop van 2 uur. Het werd inderdaad een dag met een randje, maar niet zoals ik het bedoeld had. Iedereen had er zin in. In een uiterst traag tempo van 6min/km gingen we van start. Lekker kletsend over van alles en over lopen. De route ging richting Zweefvliegveld waar we de Amsterdamse waterleidingduinen ingingen. We passerden de ingang de Zilk waar we weer richting het zuiden gingen. De ondergrond was aanvankelijk zand en erg ongelijk. Goed oppassen om de enkels niet te verzwikken. Gelukkig heeft het al heel lang niet geregend. Wildroosters, ook van die fijne dingen. We zijn er heel wat over geweest. Vervolgens liepen we op de pas met klinkers belegde fietspaden. Heel erg lelijk en totaal niet passend in deze mooie duinen. En omhoog ging het. Dat ging prima totdat..... ik denk dat ik met de punt van mijn schoen een steen raakte???? Ik kon me niet meer staande houden. In een reflex knie en handen naar voren. Maar voor dat mijn val gebroken werd sloeg mijn kin tegen de grond. Een hoorbare klap. Iedereen schrok, en ik nog meer want ik voelde meteen dat mijn kaak niet meer goed stond. Bloedende kin, bloedende handen een zere knie en een zeer hoofd. Ik proefde een stukje in mijn moed, O jee, mijn tanden. Het wass een heel klein stukje. Hans wilde mij maar van de koude grond hebben, maar ik voelde me echt te naar om op te staan. Na een hoe lang? wilde ik het wel proberen. De pijn in de knie ebde weg en ik kon weer lopen. Maar die kin. Praten ging wel maar niet van harte. Gelukkig had ik de telefoon mee. Gijs belde Cor. Inmiddels was Paul (bleek achteraf) wat verderop een ambulance aan het bestelln. Lopen is soms makkelijker dan communiceren! De auto stond bij de Duindamseslag dus werd er een buurman gecharterd. Wij midden in het duin liepen naar de rand. De rest van de groep liep heen en weer om warm te blijven. Het was nog steeds koud.
Eindelijk de weg naar Langevelderslag. Bleek de ambulance verderop te staan. Inmiddels was Cor met buurman gearriveerd. Wij richting ambulance om te vertellen dat wij zelf wel naar het ziekenhuis zouden gaan. We vonden een ambulance en politiewagen. Leeg. Cor nog het pad op de duinen in, maar nergens een teken van leven. De kin bloedde nog steeds. Wij alvast weg, de andere lopers het verder op laten lossen.
Gelukkig was het niet druk op de EHBO. De kin werd geplakt, en een foto van de kaak liet zien wat ik al vermoedde. Gebroken kaakkop. Overleg met de kaakchirurg en ik word met pijnstilers naar huis gestuurd en maandag op de poli kaakchirurgie verwacht.
Dat wrod een spannend weekend. Wat staat me te wachten? Operatie, fixatie van de kaken? Het is duidelijk dat ik alleen kan drinken. Meteen naar Appie voor pap en vloeibaar spul. Valt nog niet mee wat te kiezen. Maar misschien is het maar voor twee dagen denk ik hoopvol terwijl ik de dicloflenac en paracetamol hun werk laat doen.
De hele route. Het vette stuk hebben we gewandeld

Dit is de onheilsplek

Meniscus uit de rails

Vandaag staat er een lange duurloop op het programma. 1 uur 45 minuten en dan nog eens 2x 7 minuten uit tempo! Dat is niet kinderachtig. Maar dat wist ik toen ik besloot met Geek mee te trainen. Nadeel is dat je in het donker loopt. Net of 2 uur dan langer is dan 's ochtends in het weekend. Voor sommige is er een ontsnapping. Wilfried gaat maar een uur dus wie mee wil kan na 30 minuten weer terug. Ik niet natuurlijk. Arthur nog even wel want die is vorige week in het donker in de duinen op een tak getrapt en heeft daardoor de Z&Z wedstrijd van afgelopen zondag moeten missen. Uiteindelijk loopt hij toch het hele stuk mee. We gaan eerst de Leidse vaart, lopen dan richting de Zilk en doen de eerste vernelling. Een stapje erbij en dat gaat prima. Bij het zweefvliegveld de duinen in. Mu weer in het groen is het tijd voor ene plaspauze. Daarna wordt er weer opgestart en begint mijn rechterknie vervelend te doen. Het ging zo goed! Ik probeer zo te lopen dat ik hem niet voel, maar moet ook opletten want het is aardedonker. Gelukkig loopt Karoline met haar hoofdlamp voorop en dat scheelt. Geek had de zijne ook mee willen nemen, maar die weigerde. Het is nu weer "bijna" zomertijd, maar volgend jaar koop ik er ook een.
Als we bij Duindamseslag de duinen weer uitgaan is het weer tiojd voor de tweede versnelling. De meniscus zit blijkbaar weer op de rails, want het gaat weer goed. Ik ga dus lekker mee met Karoiline, Geek en Linda. Het voelt goed. De rotonde halen we niet in 7 minuten. Na de versnelling de achterste ophalen en terug naar de Schelft. Een lusje om de tijd vol te maken hoeft gelukkig niet.
Rekken strekken en tot de volgende keer.

4x800

De interval van vanavond bestaat uit 2 series waarin we 4x800 meter lopen met een HP van 200 en een SP van 500 meter. Ik besluit om met Marja en Linda mee te lopen. Kijken hoe dat gaat. Volgens LInda moet ik dat makkelijk bij kunnen houden. Zij houden als tempo ca. 3.45 min/km aan. Het gaat heel goed al gaan de laatste twee keer wat moeizamer. Daarna nog een kort duurloopje om de tijd vol te maken en dan zit de training er weer op.

Vierde Z&Z loop

Vandaag lopen in Leiden. De Roadrunnersloop alweer de vierde loop in het Z&Z circuit. Het is prachtig weer. Eigenlijk korte broeken weer al zijn de ochtenden nog behoorlijk koud. Ik twijfel maar besluit de lange broek aan te houden en wel met korte mouwen te gaan lopen. Het is een goede keus. Er zijn heel wat bekenden aanwezig. Gezellig. Kletsen hier, praten daar en toch maar wat inlopen. Bij de toiletten staan rijen dik, maar ik hoor dat er mobiele toiletten bij de start staan. Hier zijn geen wachttijden. Ik ga mijn eigen loop lopen. Joop staat wel in de buurt, maar ik wil met niemand rekening houden. De tien en vijtien kilometer lopers starten dezelfde tijd. Onhandig. De eerste kilometers is het te druk op het parcours. Ik probeer een weg te vinden maar moet me toch inhouden. Uiteindelijk lukt het me om weg te komen en ga. Ik ga zelfs lekker. Te Hard? Ik dacht het niet. Haal Els en Willy in en ook Ton Meiland geeft ineens een schreeuw. Het blijft lekekr gaan. Na de 10 kilometer komt Hans mij voornij. Hij was bij Jan blijven lopen die zich niet optimaal voelt en gaat nu z'n eigen gang. Ik kan hem niet volgen, maar het gat wordt niet groter. Zelfs bij de finish voel ik me nog goed al ben ik wel blij dat ik er ben. In een voor mij prima tijd van 1.11.47
De beloning is een rugzak van de Hardloopwinkel.

Carnavalsoptocht

In het jaar dat de NSL 40 jaar bestaat hebben een aantal leden Noordwijkerhout kennis laten maken met de veelzijdigheid van de leden van deze hardloopvereniging. Zo verschenen er vanmiddag diverse lopers aan de start om mee te doen met de carnavalsoptocht. We zagen de koploper, kroegloper, naaktloper, broodloper, zandloper en wat al niet meer voor lopers. Alleen de hoerenloper was niet op komen dagen. Was zeker bang voor de dorpsroddel. Ook Roelof hebben we gemist terwijl hij echt beloofd had om als (s)loper te komen. We wilde zo graag weten waarom hij er niet was dat we hem opgezocht hebben. Helaas was hij niet thuis om het ons te vertellen. Jammer. Het kratje bier hebben we niet gevonden.