In plaats van de Baanwedstrijd

Vandaag de derde wedstrijd voor de clubkampioenschappen. De baanwedstrijd over 1,5 km vind plaats op de atletiekbaan, de Spartaan. Voor ons duurlopers is dit een vreselijke afstand dus ik vind het dit jaar niet erg om niet te starten. Hardlopen gaat nog steeds hardstikke goed, maar een wedstrijd durf ik nog niet aan. Ik besluit om in plaats van de wedstrijd te lopen na afloop de loopschoenen aan te trekken en naar huis te gaan lopen. Tot die tijd bekijk ik het geheel van de andere kant en heb me meteen als vrijwilliger aangemeld. Samen met José en Ankie die ook in meer of mindere mate geblesseerd zijn vormen wij de jury. Een gewetensvolle taak. Diverse pogingen worden ondernomen (zonder succes) om ons om te kopen. Iedereen zal op de juiste tijd finishen. Hoewel er zon voorspeld is laat die zich nog niet zien. Het is heerlijk loopweer, maar als je staat te jureren worden de handjes toch wel koud. Het zijn ook aardig wat series die afgewerkt worden. Van dichtbij kan ik de gezichten zien van lopers die echt tot het gaatje gaan. Anderen dat zijn er beest een aantal stoppen al vóór de finishlijn. Dat scheelt ze echt seconden, want ja, we zijn vandaag echt heel streng! Ik bekijk het groepje waarmee ik had moeten starten met gemengede gevoelens. Hier had ik tussen moeten lopen.
En wat zou het resultaat geweest zijn? Was Ben dan ook na zijn te snelle start even gestopt? Had Karoline dan ook zo relexed gelopen dat ze nog wat over had? Je weet het niet maar ik denk toch dat het een andere race was geweest!

Als iedereen geweest is drinken we nog wat en met stijve benen van het staan ga ik mijn training doen. Het eerste stuk is de route van de Z&Z loop en bij de rotonde (bij het soldaatje) ga ik richting Sassenheim. Ik besluit naar de A4 te lopen en dan via Warond terug te gaan. Het tempo is ongeveer Dl2 en het gaat uitstekend. Ook vandaag voel ik me heel goed. In het begin lijk jik me kaakopje te voelen, maar ik prent me in dat het vast suggestie is omdat niemand geloofd dat ik met lopen niks voel. De borstspier voel ik nauwelijks dus ik kan lekker doorkachelen. Zal ik er nog een lusje aanhaken? Cor denkt dat ik rechtstreeks naar huis kom en niet dat hij ongerust wordt, maar de klok wijst 15 km aan. Voor mij toch een reden om de lus de lus te laten. Goed getraind toch!