Ik weet het, iedereen verklaard me voor gek, maar na de val van zaterdag ga ik vandaag weer hardlopen. Rustig aan weliswaar maar toch. De rust van het weekend heeft gezorgd dat de kaak uit zichzelf al rechter is gaan staan. Dat is voor de kaakchirurg een reden om niet te opereren. De breuk moet zonder fixatie helen en het enige is dat ik nog een paar weken gepureerd voedsel moet eten. Dat betekent nu gewoon vloeibaar, want ik kan wel gewoon praten maar verder gaat de kaak nog niet open. Het slechte nieuws is dat er een kies gebroken is tot in de wortel dus die moet als verloren worden beschouwd. De chirurg had geen bezwaar tegen hardlopen (niet struikelen of vallen natuurlijk!!) en zelf aanvoelen of het gaat, ja of nee.
Dat heb ik dus vanavond gedaan. Samen met Cor die na zijn blessure ook weer begint en tot de Klinkerbergerplas zijn we zamen gegaan. Ik zou door tot het spoorpad, want het ging best en dat is uiteindelijk tot de spoorbomen bij de jeugdgevangenis geworden. Het ging goed maar rustig. 6 min/km als ik sneller ga heb ik het gevoel of ik twee tennisballen in mijn kaak heb. Niet prettig. Ook volede ik me niet sterk door het weinige eten van de afgelopen dagen.
Uiteindelijk 38 min (6 km) gelopen.
No comments:
Post a Comment