Door (de) week (te) loop

Net als de laatste dagen heeft de zon vandaag zijn best gedaan. Heerlijk weer voor een lange duurloop. Helaas betrekt het aan de eind van de middag en buienradar laat niet veel goeds zien. Toch om half zes op pad. Richting Katwijk. De zee en duinen zijn in nevel gehuld. Ik loop langs de boulevard naar het zuiden en zie de bui al hangen. Ik heb nu steeds de wind op zij en tegen gehad maar als ik bij de duinen ben en naar links moet, heb ik hem alleen nog maar mee. Op het parkeerterrein staat de kermis. Ik loop er langs en dan begint het langzaam te spetteren. Voordat ik langs de duinen richting watertoren ga valt de hemel open. Ik ben snel doorweekt dus daar hoef ik me geen zorgen meer om te maken. Het wordt meteen ook al wat schemeriger. Ik loop stoer door. Kan ook moeilijk anders. Dan begint het te onweren. Dit is niet meer leuk er zit nauwelijks tijd tussen flits en klap. Wat moet ik doen? Dat vraag ik me af terwijl ik doorloop. De regen wordt wat minder om een kilometer verderop toch weer feller te worden. Weer een donderslag! Er liggen inmiddels behoorlijke plassen op de weg dus de voeten blijven ook niet droog. Normaal kan je in de verte al het transferium langs de A44 zien, maar alles is gehuld in nevel. Ook het nieuwe Corpus die normaal overal boven uitstijgt, is niet te zien. Toch weet ik dat het niet ver meer is. Er komen wat fietsers mij tegemoet. Die hebben het nog slechter denk ik monter en versnel mijn pas. Ben ik sneller thuis. Op de Wassenaarseweg kom ik meerder lopers tegen. Allemaal hetzelfde lot. Het blijft regenen ook las ik al thuis ben. Mijn handen zijn zo koud dat ik geen kracht heb om mijn sokken uit te trekken. Bizar gevoel is dat, om niets te kunnen. Gelukkig is dat met een warme douche snel over. Door een lege Garmin weet ik niet de exacte afstand, maar ik heb in ieder geval 2uur en 2 minuten in een rustig DL1 gelopen.