Mooi weer

Het is vandaag lekker zonnig. We hebben een interval training die deels op het strand wordt uitgevoerd. De zee is erg rustig en ondanks het mooie weer is het strand leeg en verlaten. Afgezien van de strandopgangen die behoorlijk in je kuiten gaat z\itten is het een lekkere training. Vanzelfsprekend zit de omloop nog in de benen.

Laatste loop

Vandaag alweer de laatste loop van het Z&Z circuit. Deze keer georganiseerd door onze eigen NSL. Een 21 km door duinen en bollenvelden. De bollen staan er dit weekend prachtig bij. Het is ineens behoorlijk warm en daar moeten onze lichamen nog helemaal aan wennen. Vandaar dat het best wel zwaar aanvoelt. Komt bij dat ik deze week ook nog wat kilometers in de benen heb.
Bij de start ontmoet ik Ben die ik al een tijd niet gezien heb en ook druk is met de training voor de Leiden marathon. De 21 kilometer lopers mogen als eerste weg. Toevallig krijg ik Kees in het vizier die in Roelofarendsveen als haas diende. Nu wilde hij 1uur 40 lopen. Ik loop maar mee, want zijn tempo voelt goed. Ik loop op 1uur 40 schema zegt hij schuin over zijn schouder naar mij toe. Ik zeg maar niet dat ik dat óók in Roelofarendsveen gelopen heb. Voor ik het weet zijn we bij de duinen. Daar staat Astrid van de Kennemer Runners met de Mountainbike. Ook Linda staat op dit punt enthousiast te roepen. Het gaat richting Noordwijk om via de venijnige steile heuvel de duinen in te gaan. Het voelt nog steeds goed. De kilometerborden schijnen niet helemaal goed te staan, maar ik let toch niet op tijd. Kees wel. Moppert en bij de eerste drinkpost na de 5 kilometer, haakt hij af. Ik ga gewoon door, want het gaat nog steeds lekker. Ik ben wel mijn eigen drinken vergeten en ik verbeeld me dat ik dat nu ga missen. Het is toch wel erg warm. De oostenwind brengt pas de tweede helft verkoeling. Als we langs de golfbaan lopen, passeer ik een man die mij toeroept: "jullie zijn steeds met meer" Daar bedoelt hij hardlopende vrouwen mee. "Ik vind het wel leuk hoor" voegt hij er aan toe. We zijn bijna bij de Stay-Ok. Hier staat José te posten. Heb ik ook al een tijd niet gezien. Langs de camping en op de zeeweg een lusje, waarna er gelukkig weer een drinkpost is. Het voelt nog steeds goed. Aan het eind rechtsaf, waar we de oostenwind gaan voelen. Veel support van de bezoekers van de snackcar. De duinen hebben we gehad, nu de bollen.Toch heb ik daar minder oog voor dan normaal. De wind is matig maar duidelijk voelbaar en niemand om me beschutting te bieden. Dat gaat door tot het 15 km punt waar Jos staat. Nu zijn we vlak bij de Leidsevaart waar de laatste etappe ingaat. Een lang stuk, wat gek genoeg minder lang lijkt dan anders. Het gaat nu wel zwaarder. De benen verzuren een beetje. Toch de kilometers van de afgelopen week. Ik haal een dame van Voorschoten in die ineens wakker wordt als ik passeer en alle moeite doet om ij in te halen en van mij weg te lopen. Prima. Ga maar. De laatste bochten en ik zie een man gewond langs de kant. Nog een paar honderd meter tot de finish. Ik zie of hoor niemand meer. Het zit erop. De tijd is prima 1 uur 44 en nog wat. Dat levert mij voor de eindklassering van het totale circuit over 7 wedstrijden de derde plaats op in mijn categorie. Ik ben me er op dat moment niet van bewust. Ga rustig een plantje uitzoeken, klets wat met bekenden. Bij de Z&Z tafel het kado voor de lopers die 6 lopen of meer hebben bezocht. Vanochtend zei ik nog tegen Cor: "als het maar geen bidonhouder is". Ja hoor een belt met 4 flesjes. De zoveelste. Ik moet ze maar weg gaan geven. Met de armen vol, groet ik William van de Kennemer Runners die fantastisch in 1 uur en 28 minuten heeft gelopen en vertrek met Cor in de pendelbus naar de auto. Daar trek ik een schoon shirt aan om vervolgens naar huis te gaan lopen. Ik ben al een beetje stijf en dat hoop ik los te lopen. Het is inmiddels ontzettend druk geworden. Wandelaars, fietsers, automobilisten alles gaat naar de bollen.
Ook Geek komt mij achterop rijden en vraagt hoe het gaat. Het zal er niet al te soepel uitzien vrees ik. Eens stoet van oude Kevers komt mij tegemoet. Ik heb er geen oog voor. Bij de jeugdgevangenis even wandelen om rustig te kunnen drinken. Lopend ben je toch sneller, dus ik ga weer. Uiteindelijk heb ik 9 km uitgelopen.
Ik voel de spieren wel, maar heb nog energie genoeg om na een ontspannend bad in de tuin te gaan werken.

Naar de bollen

De loopschoenen zijn dankzij de NRC Handelsblad weer helemaal droog. Ik hou van regelmaat én afwisseling (lekker tegenstrijdig en daarom wijzen de neuzen van de schoenen ditmaal wel richting strand en duinen, om vervolgens af te slaan richting Noordwijk. Verder komt de route in mijn hoofd nog niet, dat zien we onderweg wel. De zon is inmiddels achter een lichte bewolking verdwenen maar het is prima loopweer en volgens buienradar houden we het helemaal droog. Wat trekken we aan? Al fietsend van mijn werk naar huis vond ik het best wel fris, dus toch maar de dunne tight en het jackje mee. Jack kan onderweg altijd uit. Sportdrank en gelletje mee, en gaan! Lekker in een rustig ontspannen tempo. Langs het kanaal loopt een kievit. Blijkbaar hebben ze op dit braakliggend stukje grond een nest, want er wordt met veel kabaal geprobeerd mij weg te lokken. Tot Katwijk is het lekker rustig op de route. Op het grote parkeerterrein bij het strand zijn ze druk bezig met de voorbereiding voor de oranjefeesten. Er staat een grote tent en het geluid wordt op dit moment uitgetest. Ben blij dat ik rechtsaf het duinpad op kan. Er valt letterlijk een weldadige rust over mij heen die zich ook figuurlijk doet voelen. Waar zijn al die medebewoners van deze planeet? Die vraag wordt beantwoord als ik in noordijk de boulevard oploop. Bussen. Vooral Duitse bussen laten hun ladingen los. Ook veel particulieren met een vreemde tongval die ik passeer. Bollentijd. Keukenhof. Bloemencorso. De trefwoorden waarvoor deze mensen hier naar toe komen. Wat een drukte. De bollenvelden staan er op dit moment ook prachtig bij en het is jammer dat Google earth op een ander momnet de satelliet foto heeft gemaakt. Wat zou mijn route er gekleurd uitzien als ze dat in het voorjaar hadden gedaan!! O, ja ik ben aan het lopen. Inmiddels op de helft van mijn route. Het gaat nog steeds goed. De darmen geven weer kramp, de voeten voel ik ook, what else is new?. Gewoon stug doorgaan kom ik vanzelf weer thuis. Het jack is in de windstille duinen meteen al uitgegaan maar hier voelt het wat frisser aan. In Noordwijk binnen wordt er druk aan de weggetimmerd dus opletten waar je loopt. Ik heb nog steeds schrik om te vallen sinds mijn Pechloop en ik ontwijk handig een stukje metaal waarover je flink zou kunnen struikelen. De kerk van Voorhout komt al in het zicht maar ik kies de weg van de minste weerstand (geen kruisingen en stoplichten) en ga rechtsaf richting Rijnsburg. Geen prettige weg om hard te lopen. Redelijk wat auto's en de fietsstroken lopen sterk af. Gelukkig ik mag linksaf en hier komt alleen bestemmingverkeer. Ik kan de A44 al in de verte zien liggen. Nu ben ik bijna thuis. Na 2 uur en 15 minuten voelt het nog steeds goed, al voel ik wel de kilometers in mijn benen zitten. Hopelijk willen ze vóór zondag snel herstellen. De hartslag is n ieder geval mooi laag gebleven. Ik heb me duidelijk NIET druk gemaakt.

Door (de) week (te) loop

Net als de laatste dagen heeft de zon vandaag zijn best gedaan. Heerlijk weer voor een lange duurloop. Helaas betrekt het aan de eind van de middag en buienradar laat niet veel goeds zien. Toch om half zes op pad. Richting Katwijk. De zee en duinen zijn in nevel gehuld. Ik loop langs de boulevard naar het zuiden en zie de bui al hangen. Ik heb nu steeds de wind op zij en tegen gehad maar als ik bij de duinen ben en naar links moet, heb ik hem alleen nog maar mee. Op het parkeerterrein staat de kermis. Ik loop er langs en dan begint het langzaam te spetteren. Voordat ik langs de duinen richting watertoren ga valt de hemel open. Ik ben snel doorweekt dus daar hoef ik me geen zorgen meer om te maken. Het wordt meteen ook al wat schemeriger. Ik loop stoer door. Kan ook moeilijk anders. Dan begint het te onweren. Dit is niet meer leuk er zit nauwelijks tijd tussen flits en klap. Wat moet ik doen? Dat vraag ik me af terwijl ik doorloop. De regen wordt wat minder om een kilometer verderop toch weer feller te worden. Weer een donderslag! Er liggen inmiddels behoorlijke plassen op de weg dus de voeten blijven ook niet droog. Normaal kan je in de verte al het transferium langs de A44 zien, maar alles is gehuld in nevel. Ook het nieuwe Corpus die normaal overal boven uitstijgt, is niet te zien. Toch weet ik dat het niet ver meer is. Er komen wat fietsers mij tegemoet. Die hebben het nog slechter denk ik monter en versnel mijn pas. Ben ik sneller thuis. Op de Wassenaarseweg kom ik meerder lopers tegen. Allemaal hetzelfde lot. Het blijft regenen ook las ik al thuis ben. Mijn handen zijn zo koud dat ik geen kracht heb om mijn sokken uit te trekken. Bizar gevoel is dat, om niets te kunnen. Gelukkig is dat met een warme douche snel over. Door een lege Garmin weet ik niet de exacte afstand, maar ik heb in ieder geval 2uur en 2 minuten in een rustig DL1 gelopen.

Knoop doorgehakt

Gisteren inderdaad in een ontspannend bad alles nog eens overdacht.

Vandaag de knoop doorgehakt en mij ingeschreven voor de marathon in Leiden (18 mei). Er is geen weg terug. Om het te vieren een rustig herstellooprondje van 9 kilometer.

Genoten van het prachtige weer. Eindelijk voelt het aan als lente. Gisteren kon ik er iets minder van genieten, maar vandaag dus wel. In korte broek en korte mouwen, zo zou je wel uren willen doorlopen!

Onverwacht

Vandaag was vrij gehouden voor familiebezoek. Al lang geleden vastgelegd. Nog vóór het vreten van de kilometers voor de marathontraining. Vrijdag werd hier een streep door gehaald en lag de hele planning weer open. Ik heb meteen gekozen voor de 30 km in Leiden. De zgn Henk Hakker memorial. Een ou-loper van de Leidse Road Runnersclub. Dat is het enige dat ik weet.Een zonnige dag, hoewel 's morgens nog zo fris, dat ik voor de dunste tight gekozen heb i.p.v. de korte broek. Bij de inschrijving is het best wel druk, er is ook voor elk wat wils. De langste afstand is het minst in trek. Uiteindelijk zullen we met 47 lopers deze afstand afleggen. Op het smalle fietspad is het na de start behoorlijk dringen. De snelheid ligt vrij laag, dus probeer ik toch voorzichtig in te halen, al hou ik de snelheid in de gaten. Ik mag niet te hard gaan. Het gaat verder wel lekker. Kom snel in mijn ritme en een drietal dames (Voorschoten Atletiek) komt mij achterop. We blijven gezellig met zijn vieren lopen. Totdat er een moet plassen. Als ze niet meer bij ons terugkomt gaar nummer twee haar halen. Ik loop heel lang samen met de derde vrouw, die gelukkig goed weet hoe de route gaat. De route is wel gepijld, maar ik vertrouw mezelf daar niet helemaal in. Soms ben je zo met andere dingen bezig of met jezelf, dat je vergeet goed om je heen te kijken. We knabbelen steeds meer kilometers van de route af. De drinkposten doe ik allemaal aan. Bij de laatste drinkpost stopr mijn loopmaatje niet meer. Ze klaagde al eerder dat ze dan zo uit haar ritme gaat. Ik drink wel wat en haal haar niet meer in. Sterker de afstand wordt wat groter. Ik begin het moeilijk te krijgen. Probeer mezelf op te peppen door te beweren dat het heel goed gaat en dat ik vooral dóór moet gaan. Maar de benen worden gevoeliger. Gelukkig had mijn metgezellin al gewaarschuwd voor een extra rondje aan het eind. Dat is een mentale test. Je loopt door de finish en mag dan niet stoppen.
Achter mij hoor ik dat de eerste dame gaat finishen! Dat rondje is ook héél zwaar met wind tegen als ik langs het water loop. Maar ik hou vol! Een sprintje zit er niet meer in, maar dat heeft ook weinig zin op zo'n afstand. De snelste tijd voor mij ooit op de 30 kilometer: 2uur en 33 minuten. De blijheid over dit feit wordt sterk onderdrukt door de vermoeid en de gedachte dat er over een paar weken nog eens 12 kilometer extra gelopen moeten worden! Dit ga ik in een ontspannend bad maar eens verwerken.

Mentale training

Alweer een wijziging in het schema. De visite die voor aanstaande zondag was gepland heeft afgebeld. Kan ik toch de 30 kilometer van de LRRC (Leidse Road Runners Club) lopen! Dat betekent dat ik het loopje van vandaag wat korter en in DL1 doe. Zondag kan ik dan 30 km in marathon tempo lopen(geen idee wat dat is voor mij!!). Ik begin met wind mee. Het zonnetje schijnt alweer de hele dag. Voor vertrek een sanitaire stop want ik heb geleerd. Hoewel, na 25 minuten beginnen de darmen toch te protesteren. Ik loop het rondje uit, maar met samengeknepen billen en dat loopt niet lekker. Het ergste is dat het merendeel gewoon lucht blijkt te zijn. Nou ja, laten we er voor zondag maar de moed inhouden. Dit is voor mij vooral een zware mentale training.

Opkikker

De nare smaak van gisteren even weglopen. Gewoon een herstelloopje in een rustig tempo. Ik ben de straat nog niet uit of ik heb het gevoel of ik een kou onder de leden heb. Mijn bovenlijf alles doet zeer. Maar nog geen 500 meter vererop is alles blijkbaar geod van bloed voorzien en is er niets meer aan de hand. De benen voelen zelfs goed aan. Hier kikker je van op! Nu ik pas ween paar dagen van het vloeibaar voedsel ben moeten mijn darmen daar blijkbaar erg aan wennen. Dat is mijn verklaring voor dat ellendige gevoel van gisteren.
Als ik thuiskom ben ik 9 kilometer verder en voel me moreel weer een sterk mens!

Opgeven

Aan alles komt een eind. Ook aan een supergezellig weekendje op de hei. Maandagochtend om vijf uur gaat de wekker. Niet voor een vroege ochtendwandeling, maar om de boot van half negen naar Texel te kunnen halen. Daar staat mij een tandartsbehandeling te wachten. De gebroken tand moet of eruit of gerepareerd worden. En aangezien onze tandarts op Texel woont. Het inpakken gaat voorspoedig. Nog vol slaaptekort reizen we af. De lange duurloop van mijn schema die in dit weekend viel wil ik goedmaken door vanavond van Den Helder naar Schoorl te lopen en daar weer in de auto te stappen. Je kan het allemaal leuk bedenken, maar soms lopen dingen toch ook anders. Zo ook ons bezoek aan dat heerlijke eiland. De kies kan gerepareerd dus dat was goed nieuws. We zijn met het prachtige weer in de duinen gaan wandelen en deze wandeling was veel langer dan gepland. Ik voelde me dus te moe en heb niet gelopen.
Vandaag is er weer een nieuwe dag. Na het werk dus de schoenen aan en richting duinen. Het eerste stuk gaat prima. Het tempo ligt laag en ik hoef daar geen moeite voor te doen. De wind heb ik tegen maar dat valt ook nog mee. Cor zal mij bij de Stay-OK opwachten. Bij de Duindamseslag staat Piet klaar om de training te beginnen. Vererop kom ik NSLérs tegen op weg naar de trainingDaar is Cor. Ik vul de bidon en ga weer door. Ik had al wat buikkrampen, maar dat verergerd. Ik ga me daardoor niet prettig voelen en het lopen gaat steeds zwaarder. De voeten voel ik, onder mijn rechtervoet begint het te branden maar wordt ook wel wat minder. Drinken lukt niet meer want ik word er misselijk van. Zo sleep ik mezelf voort. Het stuk naar het Zweefvliegveld (Ruigenhoek) is verder weg dan ik had gehoopt. Dan door naar de Leidsevaart. Ben ik in ieder geval op de terugweg. Gelukkig kan ik Cor bellen om me op te halen. Eerst moeten er nog wat kilometers gemaakt worden. Ik heb het heel zwaar. Zo worstel ik door tot in de 's Gravendamseweg heb bereikt. Gelukkig ik kan even stoppen om auto's te laten passeren. Toch nog maar een slokje sportdrank. Nu richt ik mijn blik op Voorhout. Alweer een stukje dichterbij huis. De kilometers kruipen voorbij. Ik weet dat ik Cor ga bellen maar wanneer? Ik rek het tot de zuidelijke randweg van Voorhout. Nu is het klaar. Ik loop door tot ik mijn bezemwagen zie komen ik heb dan 30 kilometer gelopen in plaats van de geplande 32. Ik voel me echt niet lekker en pas thuis in het warme bad, word ik weer een beetje mens. Marathon lopen??????????? Dacht het niet.....

Rondje hei

Een weekendje we in het mooie Drente. Op stap met 6 Kennemer Runners. We zijn met 4 hardlopers, waarvan er twee geblesseerd zijn. Het lopen schiet er dus een beetje bij in. 's Ochtends vroeg de deur uit. Cor besluit mee te gaan. Het bos en de hei liggen meteen al aan onze voeten. We lopen rustig in onder luid vogelgezang. Cor laat me na een paar kilometer alweer alleen en ik besluit de hei over te steken.
De ruimte en eenzaamheid geven een rustgevend gevoel. Toch ben ik niet de enige vroege hardloper. Met een prachtige loopstijl sprint hij het weiland over. Wat een gratie! Het rondje hei is 4 kilometer. Dat doe ik lekker 2x.Ik loop totaal 10 kilometer om dan net te laat voor het ontbijt aan te komen.

Trainingsritme

Een weekendje weg verstoord het trainingsritme. Vandaag dus vóór de tassen gepakt worden nog even een lekker stuk rennen. Mijn neus staat alweer richting Katwijk. Daar duik ik de duinen richting Noordwijk in. Het is prachtig weer en heerlijk rustig. Het tempo blijft lekker laag net als de hartslag.

Vertrouwd

Alweer een duurloop. Na het werk de schoenen aan en gaan! De zee trekt, dus maak ik mijn vertrouwde rondje naar Katwijk. De zee klotst rimpelloos op het strand. Het strand oplopen maakt mijn rondje te lang, dus ik keer de zee mijn rug toe en ben alweer op de terugweg. Via Rijnsburg langs het nieuwe museum Corpus naar de Wassenaarseweg waardoor de route een klein lusje erbij krijgt.

Hollen of stilstaan

Het is niet helemaal zo zwart wit, maar na de wedstrijd van zondag nu een heel rustig herstelloopje. Gewoon 2x de plas rond. Na 30 minuten voelt alles weer prima aan, maar ik hou het rustig.

Succes

De extra kilometers hebben duidelijk effect. Vandaag bij de zesde wedstrijd in het Z&Z circuit, alweer een PR gelopen! De 21 kiloimeter heb ik in 1:40:49 afgelegd.

Dipje in de hartslag

De marathonlopers in de groep zijn aan het afbouwen dus zullen we een uurtje gaan lopen. Dat weten we uiteindelijk te rekken tot 75 minuten. Lekker door het duin.
Geen probleem met de duurloop van dinsdag! Geek is nog steeds geblesseerd dus Fons neemt de training over. Fons is niet als Geek en is doet wel aan warming-upoefeningen. Vandaar een dipje in de hartslagmeting.

Flexibel trainingsschema

De lange afstand die zondag letterlijk in het water viel, staat nog steeds op het programma. Met een schema moet je creatief om kunnen gaan, dus kwam ik met de volgende oplossing. Vanavond gaan we naar Overveen om met Martin,Gerda, Alette, Frans, Anja en Gerrit afspraken te maken voor ons gezamelijk sportief weekendje. Het aleerseerste plan was om eerst met de Kennemer Runners mee te trainen (interval) om vervolgens bij Martin en Gerda op de koffie te gaan.
Dat meetrainen heb ik dus geschrapt en heb thuis de loopschoenen aangetrokken om vervolgens richting noorden af te reizen. Cor zal mij tussentijds van drank voorzien. Via de duinen is el erg om dus pak ik de Leidsevaart.
Kan je zo'n route mooi in stukjes hakken. Rustig aan beginnen. Nederland gaat huiswaarts dus tot aan de Leidsvaart blijft het druk. Het is prachtig loopweer. De hartslag blijft mooi laag.
Ik ontmoet Cor bij de Zilk als ik aan de andere kant van het water moet gaan lopen. Precies op tijd, want de bidon is nu leeg. Een collega-loper staat met Cor te praten en gaat daarna de andere kant op. Ik ga alleen verder. Zet de blik niet op oneindig, maar hak de route in stukjes. Dat werkt prima. In Vogelenzang valt er een licht buitje. En het was de hele dag zo mooi droog en zonnig weer!! Gelukkig is het maar plaatselijk en zet het niet echt door. Heemstede komt in zicht. Aerdenhout is bereikt. Ik kies voor de route via Krantje Lek. Nog een paar heuveltjes toe. Ik ben an de laatste vijf kilometer. Die voel ik goed. Maar de Tetterodehal met zijn warme douches lonkt. Brouwerskolk als toetje en dan ben ik er al. Ik ben blij dat ik er ben, maar voel me goed. Het loperszweet wordt weggespoeld, de koffie ingeschonken en in het logboek kunnen 28 kilometers bijgeschreven worden. Leiden komt steeds dichterbij.