Ter Speckeloop

De weermannen hadden het al voorspeld, het zou errug onstuimig weer worden. De ochtend begon goed. Wel veel wind net als gisteren, maar hardstikke droog. Toen het eenmaal begon te regenen, regende het ook gestaag en goed. Terwijl we naar de baan van de Spartaan rijden, slaat de twijfel toe. Dit is toch gekkenwerk. Het lijkt erger dan vorig jaar. We zijn net op weg als ik merk dat ik wel mijn hartslagmeter om heb, maar geen ontvanger. Het is te laat om terug te gaan. Dan maar geen persoonlijke registratie. Als we bij de baan aankomen kunnen we de auto gelukkig dichtbij plaatsen. De presentielijst invullen en dan maar schuilen,net als iedereen. De kantine puilt uit en het lijkt alsof er niet veel mensen zijn maar iedereen schuilt onder het afdak. Ik ga naar de dames kleedruimtem daar is het aangenaam warm. Wat trekken we aan, wat laten we uit. Moeilijk. Aanvankelijk wil ik zonder jack lopen. Alleen thermohemd aan en hemdje erover. Dat werkt goed. Wel inlopen of niet inlopen. Eerst toch maar niet, dan toch maar weer wel een rondje. Dat valt zo tegen qua temperatuur dat ik toch weer twijfel en naar de kleedkamer ga om mijn jack te halen. Daar staat Cora Broers die het weer uit mijn hoofd praat. Wordt veel te nat en dan te zwaar. Ik zwicht en laat het jack hangen. Klaar voor de start. De wind komt van opzij en ineens begint het harder te regenen. De meute begint te gillen:"STARTEN,STARTEN" Ik heb wel een plastic zak aan (uitgedeeld bij de zevenheuvelenloop) maar zo wordt je toch nog aardig nat. Gelukkig, het startschot. De menigte stuift weg. Er staat weinig publiek aan de kant. Karolien die bij me wilde lopen is als een speer vertrokken. Ik besluit mijn eigen tempo te lopen, maar houd haar wel in de gaten. Joop Broekhof loopt ook in de buurt en nog een paar andere NSLers. We houden dat zeker drie kilometer vol en halen dan Karolien in. Gaat het vraag ik, nee te snel is het antwoord. Probeer bij ons te lopen zeg ik nog. Het eerste rondje zit erop. Aan de linkerkant staat de drinkpost. Karolien loopt door, ik wil toch een paar slokken. Joop stopt. Ik haal Karolien weer in om bij haar te lopen. Maar ik kan net een tikkie harder, ga dus toch voorbij. Dit probeer ik de rest van de race vol te houden. Wind tegen. Ik heb het gevoel dat mijn petje afwaait. Dan maar afdoen. Probeer uit de wind te lopen, maar vind niemand die lekker mijn tempo loopt. Ga dan toch maar zelf beuken. Bij de 7 kilometer, gaat de rechterveter los. Dat is stoppen. Lastig met je koude handen weer vastknopen. Daarna moet je weer in je tempo zien te komen. Het gebeurt een tweede keer. En een dere keer. Omdat ik niet goed kan strikken leg ik er een knoop in en laat de slierten maar waaien. We gaan het derde rondje in. Het publiek heeft het opgegeven. Alleen de posters zijn er nog. De regen slaat onverminderd in mijn gezicht. Toch loop ik best lekker al merk ik dat ik op mijn uiterste loop. Maar ja, des te eerder lig ik in dat hete bad dat ik mezelf beloofd heb. De stukken wind mee toch het drijfnatte petje op. Houd het hoofd ondanks dat het nat is toch warm. Nu gaan we echt aftellen. Het laatste lusje, het laatste stukje tegenwind, de laatste kilometers. Het is nu een kwestie van volhouden. Gewoon blijven lopen. De laatste bocht. De speaker is al duidelijk te horen. Lopers achter mij trekken de sprint aan. Ik heb geen energie om mee te gaan. Het tempo ligt te hoog. Vlak voor de finish wordt ik nog door een dame gepasseerd. Het zij zo. Ik ben dik tevreden met mijn 1.12.47. Nat en met een arm vol bollen gaan we weer naar huis. Cor staat al een tijdje te wachten. Is ook tevreden over zijn 10 km. Ondanks matig trainen toch nog binnen het uur gebleven. We zijn beide dik tevreden. En de regen blijft maar vallen.