De Oosterduinloop in Noordwijkerhout

De Oosterduinloop in Noordwijkerhout
De weersvoorspellingen zijn niet best, maar blijken uiteindelijk heel erg mee te vallen. Als we op de Brink de auto parkeren zijn de vrijwilligers al druk bezig met het opzetten van start en finish en de posters ontvangen de laatste instructies. Brr, wat een frisse wind. De kantine begint zich al gezellig te vullen met mensen, maar de dames van de inschrijving hebben het nog rustig. Er kunnen 2 afstanden gelopen worden. 8 of 16,1 km (10EM). Ik ga voor 2 rondjes als voorbereiding op de 7 heuvelenloop van volgende week.
Het waait behoorlijk en het voelt fris aan. Jack aan of jack uit.Uit besluit ik.Tijdens het inlopen vind ik het absoluut te koud (ja, ik ben een enorme koukleum) dus ik ga terug om mijn jack te halen.
De meute is zich al aan het opstellen voor de start en de snelle jongens zijn te herkennen aan de korte broek en singletjes. Ik krijg het nog kouder als ik daar naar kijk. Ze stuiven weg als het startschot klinkt. De rest volgt en zoekt zijn weg. Dan komen wij. Na het hek de bocht om en nog een een bocht om, pas op de Herenweg krijg je een beetje de ruimte. Meteen de wind tegen. Gelukkig kan ik een beetje uit de wind blijven lopen. Ik zou wel ietsje harder kunnen maar dan moet ik zelf meer kracht inzetten tegen wind en die energie bewaar ik liever voor later. Het lopersveld ligt al erg uit elkaar. Joop Broekhof komt mij samen met en andere loper voorbij. Nu loop ik echt lekker uit de wind. Ik kan het goed bijhouden en dat verbaast me want ik ken Joop alleen van het Zorg en zekerheid circuit en daar liep hij meestal een eind voor me. Ik voel dat ik toch echt niet te hard loop dus ik blijf volgen. Als we bij de Ruigenhoek naar links draaien verwacht ik (net als vorig jaar) de wind vol in het gezicht. Maar dat valt alles mee. Geen wind, wat een meevaller. Vcorbij de parkeerplaats waar ondanks de afzetting gewoon bloemen worden verkocht draaien we Duinschoten. Nu gaat het lekker. Alsof je vooruit geduwd wordt. Je hoeft er niets voor te doen alleen het ene been voor de ander te zetten. De weg strekt zich voor ons uit en het eind is nog niet te zien. Langs Solassi en dan zijn we ongeveer op de helft. Rechts van de weg staat de auto met de klok. We hebben nu 5 kilometer afgelegd. Voor mij is dat in 25.48. Ik krijg het nu wel warm zo met de wind in de rug. Ik verwacht Cor wel in de buurt mij de doorkomst te zien, dus ik doe m’n jack uit en bind hem om mijn middel. Te los blijkt, dus ik verlies hem. Snel teruglopen en oprapen. Ik prop hem in mijn hand want ik kan hem denk ik snel afgeven. Blijkbaar heb ik mijn zakje niet goed dichtgerist want mijn autosleutel valt op het asfalt. Sufferd, nu moet ik wéér terug! Toch wil ik graag bij Joop blijven lopen want dat kan straks bij wind tegen weer handig zijn. Ik trek dus even een sprintje. Het lukt. Inmiddels herstelt van het uit tempo lopen, zie ik Cor staan en kan ik mijn spullen kwijt. Waar blijft de doorkomst. We proberen de bochten te snijden om de snelste weg te zoeken. Ton staat op de splitsing, de 8 km lopers gaan naar links, wij naar rechts. Daar is ook een drinkpost. Helaas stopt Joop om te drinken. Ik loop al drinkend, rustig door. Dan maar alleen. Het is pittig met de wind in m’n snufferd. Dan komt Ben Gressie voorbij. Informeert hoe het met me gaat en blijft voor me lopen. Hij loopt niet bij me weg dus ik kan achter z’n rug schuilen. Ik krijg meteen het gevoel of ik met mijn vingers in mijn neus kan lopen. Zo lopen we het hele lange stuk richting Ruigenhoek. Bij de 10 km wijst de klok 50.26 aan. Als we een andere loper in dreigen te halen, gaat Ben weer een tandje harder. Daar ga ik niet in mee. Als ik dat doe haal ik de finish misschien niet, dus laat ik een gaatje vallen. We gaan voor de tweede keer Duinschoten op en de posters op de hoek roepen dat ik Ben niet mag loslaten. Deze doet er een schepje bovenop door zich om te draaien en mij aan te moedigen. Zoveel mentale steun kan zijn uitwerking niet missen en ga ik toch weer makkelijker lopen. Waarom ook niet, we hebben nu ook weer de wind gunstig dus ik kan erbij blijven. Er vallen wat druppels uit de lucht. Een plaagstootje, meer is het niet. Zo lopen we richting de 15 km. De klok wijst inmiddels 1.15.35. aan. Nu zou ik er eigenlijk een schepje bovenop moeten gooien voor de laatste kilometer, maar omdat het gat met mijn voorgangers te groot is, lijkt me dat verspilde energie. Ik ken nl. Ben zijn eindsprintjes. Pas als ik Peter hoor, is de finish zo dichtbij dat ik nog wel gas wil geven, maar dat zal mijn tijd niet veel mooier maken die blijft staan op 1.21.20
Wat een heerlijk gevoel als je over de finish bent. Even het vocht aanvullen en nakletsen met lopers en clubgenoten die als vrijwilligers hebben meegedaan. Als deze sportiviteit daarna nog met prijs en bloemen wordt beloond, kan je niet anders dan met een tevreden gevoel naar huis gaan.