Zwarte Woud

Toen we besloten tot deze kerstvakantie, was het doel lekker twee weken eruit en als het even kan in de sneeuw. Hoewel Hinterzarten in het Hoge Zwarte woud behoorlijk sneeuwzeker is, lijkt ook hier de klimaat verandering merkbaar. Maar we wilden de gok nemen omdat de omgeving zich ook voor wandelen en fietsen leent.

Geen sneeuw betekent ook dat je kunt hardlopen. Met de tweede Z&Z loop in het vooruitzicht geen overbodige bezigheid. Dus aangezien we 29 december een dagje gaan shoppen in Freiburg stap ik voor het ontbijt de deur uit. Meteen het bos in. Ideale plek toch. Het gaat meteen berg op. Minder ideaal. Ik ben van plan de Nordic walk route nr. 2 te volgen. die is 7,8 km lang en dan kan ik tenminte niet verdwalen. Hier in het Zwarte woud zien alle bomen er hetzelfde uit en ook de stapels hout lijken op elkaar. Toch gaat het lopen miet echt soepel. Ook in de duinen moet je opletten voor wortels en ongertechtigheden. Ook in de duinen is het niet vlak. Alleen deze hellingen zijn steiler en duren langer. Dat geldt zo omhoog maar ook naar beneden toe. Ik heb last van mijn knie. Een vaag pijntje waar ik al langer last van heb, maar zeker nu tijdens het klimmen en dalen. Het is wel lekker rustig in het bos, kom alleen twee Nordic Walkers tegen. Goh die zijn er ook vroeg bij..

Als ik weer thuiskom ben ik bijna een uur weggeweest en heb niet echt een lekker gevoel. Lopen in de heuvels is toch een andere discipline. Nou ja, een training was het wel. De verse broodjes bij het ontbijt zijn de beloning.

Spijbelloop

Eind van de week lekker met vakantie! Dat betekent nog veel voorbereidingen. Maar toch wil ik het lopen niet laten lopen. Het toeval wil dat door een brandalarm en veel rookontwikkeling de werkplek door de beveiliging ontruimt wordt. Mijn kamer is de enige op de afdeling die een deur naar de balustrade heeft (voor de glazenwassers) dus de enige mogelijkheid om de rook en stank snel te laten verwijnen. Dat betekent dat ook bureuawerk nu geen optie is. Ik ga dus vroeg naar huis en besluit van de nood een deugd te maken en trek mijn hardloopkleren aan. Kan ik vanavond thuisblijven en voorbereidingen voor de vakantie treffen. De zon schijnt en ik geniet. Voel nog wel dat ik nog niet helemaal hersteld ben van de heuveltraining dus loop een rustig rondje Warmond. Constant de zon in mijn gezicht. Wat een verschil met in het donker trainen. dit is leuk! Doe je voor je lol. Ik kom alleen wat schooljeugd tegen en ben na 57 minuten weer thuis.

Heuvelloop

Als je in de duinen traint moet je wel op en neer. Maar als er dan op het schema specifiek "heuveltraining" vermeld staat, weet je dat er nu serieus alle vlakke stukjes vermeden worden.
Het is wel fris maar verder prachtig weer. Er is wel regen voorspeld maar de lucht belooft anders. De training is inderdaad zwaar. ook omdat het aanbevolen duurlooptempo 1 genegeert wordt en er voorin lekker aan getrokken wordt. Daarnaast worden de zand- en ruiterpaden niet vermeden dus dat voel ik duidelijk in de hamstrings! Met een voldaan gevoel kan ik de rest van de dag mijn gemak houden!

Ommetje

Het is op dit moment druk. Heel druk. Zowel op het werk als thuis. Dat betekent dat je het gevoel hebt ieder minuut goed te moeten benutten en dan is het hardlopen het kind van de rekening. Zekeer als je met de club gaat lopen. Dat begint om 7 uur tot circa half negen, ben je kwart voor negen thuis. Dan wil je douchen en moet er nog een hapje gegeten worden, weg is je avond. Vandaar dat ik vandaag besluit voor mezelf te gaan lopen. Dat doe ik 's winters niet graag, maar het moet kunnen. Gewoon veel fietspaden pakken en zoveel mogelijk de polerweggetjes vermijden. Het begin gaat lekker. Ja wat wil je windje mee en omdat er een behoorlijk windje waait scheelt dat aanzienlijk. Ik loop richting Voorhout via het fietspad richting Sassenheim. Dan via het centrum terug. Ik ben blij dat ik hier niet woon. Het is heel druk met autoverkeer. Al die mensen die buiten Voorhout werken en nu op huis aangaan. Het is filevorming binnen de bebouwde kom. Ik denk maar niet aan al die uitlaatgassen die ik nu inadem. Het lopen gaat nog steeds lekker. Omdat het fietspad langs het kanaal openligt ga ik langs de dokterspost dwars door de weilanden richting Rijnsburg. Ik heb gelukkig me vestje en een lichtje want anders is het hier levens gevaarlijk. Nee, voor je lol doe je dit niet. Ik krijg nu ook de volle wind in mijn snuffert en het is hard werken tegen de wind in. Goed voor de bovenbeenspieren! Ik kom steeds minder verkeer tegen. Nederland zit aan de prak. Als ik om half zeven thuiskom is Cor ook al met het eten bezig. Mijn klokje geeft 1 uur en 36 minuten aan. Ik ben dik tevreden. Maar kijk nu al uit naar het lengen van de dagen.

Coordinatieloop

Vandaag zal William in het kader van zijn trainerscursus de training doen. Als wij ons verzamelen op het parkeerterrein bij de Duindamseslag komt hij al bezweet aanfietsen. Hij heeft nl. al een zogenaamde orientatieloop uitgezet. Een trainingsvorm die wij ook op de laatste dag van onze assistent trainerscursus in de Kennemer duinen hebben gedaan. Heel leuk maar wel veel werk om het voor te bereiden. Het gaat als volgt. Op diverse punten in het gebied zet je de doelen uit. De groep wordt in willekeurige groepen verdeeld en de groep moet op zoek naar een doel. Ze krijgen een kaart mee waar met een kruis het doel is aangegeven. De route er naar toe moet de groep zelf aan de hand van de kaart bepalen. Het doel kan bijvoorbeeld een letter zijn. Als trainer geef je dan een vraag en het antwoord wordt gevormd door de gevonden letters.
Het is een trainingsvorm waarbij orientatie belangrijk is, maar ook de samenwerking binnen het team. Het team is willekeurig samengesteld, dat betekent dat de groep uit snelle en minder snelle lopers bestaat en je moet met de langzaamste rekening houden. Wij hadden als groep (Wil, José, Ali en twee waarvan ik de naam vergeten ben als eerste het antwoord. Het was een woord uit zes letters waarvan William de medeklinkers als vraagteken had geplaatst. Er was één groep die heel toevallig als eerste drie vraagtekens had verzameld, ja dan heb je echt pech. Ook wij hadden van de zes routes er maar vier gedaan. Zo zie je hoe moeilijk het is, van te voren te bepalen wat er in een trainingsuur kan worden gedaan. Bij zo'n training gaat het meer om het socio gebeuren en is het hardlopen het middel.

Ter Specke loop

Het is een dag om binnen te blijven. Of naar de sauna te gaan. Het is in ieder geval geen weer om te gaan hardlopen. Tenzij je je ingeschreven hebt voor het Zorg en Zekerheid circuit Vandaag is er de Ter Speckeloop georganiseerd door atletiekvereniging De Spartaan in Lisse. Ik heb me net als vorig jaar ingeschreven voor de lange afstand en dat is vandaag 15 km over een parcours van 5. Drie rondjes dus. Dat is met dit weer wel gunstig want zo wordt over 5 km de stukken wind mee en tegen verdeeld. De temperatuur is prima (15 graden) maar er staat een zuidwester storm en tegen de tijd dat we om 10 over elf van start moeten regent het ook nog. We beginnen met wind tegen. De regen striemt in het gezicht. Gelukkig kan ik de eerste twee rondjes in een treintje lopen en wordt ik wat uit de wind gehouden zodat het makkelijker gaat tegen dit natuurgeweld op te boksen.

Maar het veld wordt steeds meer uit elkaar getrokken en in het laatste rondje moet ik het alleen doen. Ongelooflijk dat er met dit weer nog supporters langs de kant staan. Ook Cor die met een spierscheurtje is uitgestapt staat blauwbekkend aan te moedigen. De finish is op de baan en ik kan er nog net een sprintje uitpersen zodat ik de hijger achter mij ook achter mij kan laten.De beloning is een bakje narcissen en een mooie tijd van 1.13.32. In mijn leeftijdscategorie zesde dame. Niet verkeerd dus. daar kan ik in een warm bad nog van nagenieten.

Clubkampioenschap 2006

De laatste in de serie wedstrijden voor het clubkampioenschap is de strandloop. Afgezien van de zuidoostelijke wind is het weer prima. Zon en een temperatuur van 15 graden! Half elf staan we aan de start. De wedstreidleiding heeft het goed met ons voor en laat ons op de heenweg door de duinen lopen en hebben we terug over het strand wind mee. Ik probeer met Theo en Jan mee te lopen om zo een beetje uit de wind te kunnen lopen. Het gaat een heel eind goed, maar dan gaan ze ongemerkt wat harder en dat is voor mij net te snel. Ik loop een stukje alleen als iemand mij zwaar lopend en ademend achterop komt. Het blijkt Kees te zijn die een stuk met me op loopt. Hij zal pas op het strand weer tempo maken als de kopgroep van zijn eigen groep mij inhaalt. Toch aardig van hem. Op het strand gaat het lekker. Windje in de rug en de zon op de bol. Het voelt zelfs heel warm aan! Als ik dat geweten had was ik in het kort gegaan. Heel in de verte zie ik de oranje container van de reddingsbrigade al. Maar ik richt me blik op oneindig want ik weet hoe vertekend het is. Het is nog héél heel ver weg. Als het moment daar is dat we het strand af gaan is de finish nabij. Maar dan volgt het zwaarste stuk van de route. Door mul zand omhoog, daar heb je sterke benen voor nodig! Op de foto is te zien dat dat er niet meer in zit.

Toch kan ik tevreden zijn als ik als tweede dame finish en mijn uiteindelijke klassering is tweede bij de vrouwen 45plus!! De eerste hardloop prijs in mijn leven! Leuk toch, samen met een bos bloemen maakt het voor mij een feestelijke dag.
Cor heeft ook lekker gelopen, is alleen wat te snel van start gegaan en had het moeilijk op het strand. Maar hij loopt tenminste weer (en zonder pijn!)

Zevenheuvelenloop

De Zevenheuvelenloop is een jaarlijks terugkerend evenement waar ik graag naar toe ga. Onbegrijpelijk eigenlijk want het is een ontzettend massaal gebeuren. 17.000 deelnemers plus alle wandelaars plus alle supporters maken van Nijmegen een gekkenhuis. Maar de organisatie is zo goed (De beste??) dat het ieder jaar weer een feest is om mee te lopen. Ook dankzij de Nijmegenaren die net als bij de vierdaagse enorm meeleven, hangt er boven de stad een uitbundige sfeer.
Dit jaar was de zevenheuvelenloop een onderdeel van het Sportieve Weekend van de Kennemer Runners (zie mijn andere blog). We zouden dus met de auto van Herpen naar Nijmegen gebracht worden. 's Ochtends bleek dat de weersvoorspellingen helemaal uit zouden komen. Regen en tussen de buien door nog meer nattigheid in de vorm van motregen. De temperatuur hoger dan normaal gesproken deze tijd van het jaar, maar we zijn deze herftst zo verwend dat het koel aanvoelde. Voor het hardlopen is dat trouwens prima. We zouden de andere Kennemer Runners ontmoeten in de parkeergarage van de Rabobank. Alle parkeergarages van de grote banken, die door de week vol staan met blik dienen vandaag als kleedruimte (en schuilplaats) voor de runners. De spanning is duidelijk voelbaar. Mensen lopen af en aan naar het toilet. Straks zal de lucht van loopzweet overheersen, nu ruikt het alleen maar naar sportbalsem. Waarom zijn zoveel mensen nerveus? Zo gespitst om een pr te lopen?
Door het slechte weer gaan we zo laat mogelijk naar de start. Ik zit met Susan en Beatrijs in hetzelfde startvak. Helaas wordt ik gebeld door ET net als we de parkeergarage uit zijn. Een ongelukkiger moment kan ik me niet kunnen bedenken. Maar ja, zaken gaan ook vandaag door en ik probeer alles zo goed mogelijk te regelen. Als ik bij de mobiele toiletten aan de beurt ben en naar binnen ga, wordt ik weer gebeld. Ja, het moment kan dus nog ongelukkiger. Ik heb niet de tegenwoordigheid van geest om naar buiten te gaan, maar handel het ter plekke af. De beide meiden heb ik inmiddels moeten laten gaan. Aangekomen in mijn startvak na strenge controle van mijn kleursticker, ga ik op zoek. Het is te druk en te vol. Gelukkig kom ik Marja van Beelen van de NSL tegen die ook haar loopmaatjes kwijt is. Door gezellig kletsen ontspan ik weer en ben ik klaar voor de komende 15 kilometer. De regen valt mee en het zal tijdens de loop alleen maar droger worden. Ik ga rustig van start (heb tenslotte niet ingelopen) en moet Marja loslaten. Jan de Groot passeert mij nog en verder moet ik het met al die vele lopers alleen doen. Het gaat lekker, kijk niet naar tijd, zet gewoon de ene voet voor de andere. Vlak voor de finish staat Ton met een paar andere NSL'ers te supporten. Blijkt dat Marja net achter mij loopt. Ik heb niet gemerkt dat ik haar gepasseerd ben in al die drukte. Door haar eindsprint geef ik het ook nog niet op. Moet uiteindelijk met een 3 tal seconden haar voor laten gaan. Ik ben heel voldaan want ik heb de zevenheuvelenloop nog nooit zó snel gelopen. Ben van de 200 dames in mijn leeftijdscategorie nummer 43 met een tijd van 1uur en 14 minuten. Daar mag ik best tevreden mee zijn! Teruggekomen in de garage belt Cor, die net een sms heeft gekregen van de organisatie met mijn eindtijd erop. Hij zit met de wandelaars aan de koffie en viert mijn succes met warme chocolademelk en slagroom. Wij doen het nog even met het flesje sportdrank van de organisatie.
Volgend jaar weer?

Regen Interval

Vanmiddag lijkt het weer nog aangenaam. Ook op de buienradar.nl lijkt het droog te blijven. Maar als ik van mijn werk naar huis fiets, komt het water uit de lucht. Het wordt voorlopig ook niet meer droog.
Ton is vanavond afwezig en Winnifred zal de training (ook in het kader van haar trainers opleiding overnemen.)
Ze heeft het goed voorbereid. Op het programma staat een 100 meter interval en zij voegt er loopscholing aan toe. De intentie is goed, maar wij staan te blauwbekken in de regen en wind en worden absoluut niet warm. Sterker, we koelen steeds meer af. Ze moet wel aan het gemopper gehoor geven. Compromis: De loopscholingsoefeningen worden ingekort en daarna gaan we op de galweg de 10 x 100 meter interval doen met steeds 100 meter rustig dribbelen tussendoor. Twee series. Gelukkig wordt "ons" Oosterduinlopers (zie blog afgelopen zondag)verzocht het rustig aan te doen. Niet tegen Dovemansoren gezegd. Ik wil a.s. zondag de 7 heuvelenloop lopen dus moet dan wel hersteld zijn. Ik ga echt mijn eigen gang en loop wel de route mee, maar in MIJN tempo. Ik blijf nat en koud. Daar zal pas de zeer hete douche thuis een eind aan maken. Jammer voor Winnifred dat het weer niet mee zat. De trainingsopbouw en oefeningen waren zeker de moeite waard. Gelukkig heeft ze niet veel last gehad van Ben zijn (verwachte) pesterijen. Dit keer was dat een fietsbel die hij in zijn hand meenam. Tring,tring. Oh, fiets voor, of fiets achter, de hele groep braaf ritsen en ruimte maken voor de nooit verschijnende fietser. Daar trap je natuurlijk hooguit twee keer in. Ben toch!
Cooling down? Waarvoor, ik ben nog steeds niet warm! Nou ja uiteindelijk toch geen spijt van de training.

Oosterduinloop

Als ik 's ochtends mijn ogen open doe, krijg ik de neiging ze meteen weer te sluiten. Het is herfstig buiten. Noordwester wind en regen. Dat wordt een zware Oosterduinloop. Gelukkig komt de zon later op de ochtend ook nog af en toe door. Dat maakt de kledingkeuze wel moeilijk. Wel of geen korte broek. Wel of geen windjack. Wel of geen petje om de regen uit je ogen te houden. Ik neem alles maar mee, dan kan ik op het laatste moment de (hopelijk juiste) beslissing nemen. De Oosterduinloop is ook een onderdeel van de clubcompetitie. 1 rondje is 8 km en de mannen moeten 2 rondjes lopen. Ik wil ook twee rondjes lopen, maar dat betekent dat ik na 1 rondje binnen moet komen om mijn tijd te laten registreren en vervolgens weer terug moet om het tweede rondje te maken. Ik hoop dat de wedstrijdorganisatie volgend jaar geen onderscheid meer maakt tussen mannen en vrouwen voor wat betreft de afstand.
Als het startschot gaat, sta ik nog achter Willy en naast José en Marjo. Ik probeer Willy niet teveel uit het oog te verliezen. Maar als we de bocht om zijn zie ik haar niet meer. Ga ik toch wat versnellen. Later blijkt dat ze helemaal niet meer voor me zit. Het eerste rondje gaat prima. We hebben veel wind opzij maar ik zie Hans voor me lopen en ga bij hem uit de wind lopen. Samen lopen we naar een ander groepje toe maar dan valt Hans terug. Ik kan een heel stuk goed mee met de andere mannen. Eigenlijk tot de Ruigen hoek. Het tweede stuk van de eerste ronde loop ik veel alleen en ik finish in 39.45. Het tweede rondje doe ik wat rustiger. Ik hoef nu geen tijd te zetten. Inmiddels gaat het windjack toch wel uit. Ik heb medelijden met de posters die verkleumend voor ons de weg afzetten. Wat kan clubliefde toch ver gaan. Afgezien van een paar kleine korte buitjes blijft het droog en finish ik het tweede rondje in 1.22 en 39 seconden. Dit is weliswaar niet officieel want ik was natuurlijk al "binnen". Maar hier wil ik het toch wel vastleggen, het is toch een 16 km tijd. Cor staat bij de finish. Hij heeft als recreant de 8 gelopen en is gelijk met Ralf over de finish gekomen. Allebei blij met de geklokte 50 minuten.
De Keniaanse broodlopers hebben het parcours record (door de sterke wind) niet kunnen breken en strijken alleen wat prijzengeld op. Wij krijgen een fles wijn als aandenken.

Startnummer

Vandaag met de post het startnummer ontvangen van de zeven heuvelenloop. Wij kijken er al naar uit. Zondag 19 november 2006. Massaal maar grandioos evenement. Altijd sfeervol. Wat het weer doet blijft een verrassing. Dit is voor mij zeker de 10de deelname, dus hebben we allerlei weertypen al gehad. Van sneeuw (dus gladde wegen), heftige regen (= koude spieren) tot een heerljk najaarszonnetje (= jasje uit), maar de sfeer was altijd top! Altijd enthousiaste supporters aan de kant. Let dit jaar op dit nummer:
Daar achter vind je mij

Duurloop 60 plus

Vanmiddag is de temperatuur ineens gaan zakken. Bijna vergeten hoe kou aanvoelt. Meteen maar de dunne handschoentjes tevoorschijn gehaald, want als ik ergens een hekel aan heb is het aan koude handen. Zo gauw ik opgewarmd ben, zijn ze zo in m'n jack weggestopt. En dat ik het warm ga krijgen staat wel vast. Het programma vermeld 60 minuten DL1 en dan 2x5 minuten DL3. Weet je nog? DL1= 80-85% van de snelheid op de 10 kilometer (wedstrijd) en DL3= 90-95%. Daarbij komt dat de snelle groep vanvond vooral uit (jongere) snelle jongens bestaat en dat de meeste van de lopers waar ik mee loop voor de middengroep kiezen. Maar omdat Ben ook voor de snelle kiest denk ik dat ik het aan zou moeten kunnen. Gaat ook wel, maar duurloop 1 is denk ik (voor mij) duurloop 2 en duurloop 3 is (voor mij) harder dan ik op de 10 kilometer loop. Ik ben niet de enige die het zwaar vind. Hoewel het bij de anderen (naar mijn idee) veel makkelijker uitziet. Als we bij de Schelft aankomen blijkt dat we drie minuten van Ton kado gekregen hebben, en het gevoel van een heerlijke training. Lekker moe.
De andere twee groepen onder leiding van Els en William zijn nog niet in zicht. Ze hebben dezelfde route genomen. Als wij klaar zijn met de cooling down, nog steeds niets. Wat zal de oude mopperkont (Jan) weer mopperen dat het te lang geweest is...

Bartje

Lekker een lang weekend in het land van Bartje. Samen met de familie. Natuurlijk gaan behalve de fietsen en de Nordic Walking poles de loopschoenen mee. Genoeg te doen dus. Want ook gewoon wandelen is heel uitnodigend in deze contreien. Hardlopen schiet er een beetjes bij in. Maar vandaag vóór we naar huis gaan wil ik toch nog even de bossen in. Het park ligt aan de boswachterij Exloo-Odoorn. Dat betekent de voordeur uit en het bos in. Ik volg de blauwe paaltjes route om verdwalen te vermijden. Het is genieten zo 's ochtends vroeg. Een paar keer kijk ik teveel om me heen en mis ik een paaltje. Moet dus weer teruglopen om het goede spoor weer op te pakken. Na 52 minuten ben ik weer bij het park Netjes op tijd om in te pakken en naar huis te gaan, jammer want ik had nog wel even door willen lopen.

Duurloop met

Het weer is beter dan dinsdag. De wind heeft zijn stormachtig karakter verloren en het heeft vandaag niet veel geregend. Maar als we in de auto op weg zijn naar De Schelft, barst er een hoosbui los. Nou ja , dat kan in ieder geval tijdens het lopen niet vallen. Temperatuur is 6 graden. Geen korte broeken weer dus.
Op het programma staat een duurloop van 50 minuten met daarin 10x een versnelling van 1 minuut. Het parcours gaat over het fietspad naar de Ruigenhoek een ideaal traject. Verlicht, geen last van auto's en langgerekt dus voor de trainer overzichtelijk. Ondanks het herfst weer is de opkomst behoorlijk. We zijn met 32 man, dus mooi in twee groepen te verdelen. Winnifred doet de langzame en ik ga met Ton mee. We boffen dat z'n stopwatch kapot is want voor mijn gevoel zijn zijn minuutjes aan de korte kant. Of lijkt dat maar zo? Het gaat in ieder geval lekker en met 52 minuten zijn we weer terug bij de Schelft. We hebben maar een paar drupjes regen gehad, dus al met al een prima training.

Piramide loop

Zware storm, windstoten en buien trekken over onze hoofden. Toch hebben wij ons in de Schelft verzameld om een interval training te doen. Een piramideloop. Dat wil zeggen 100, 200, 300 400 meter in hoog tempo met daartussen 100 meter rustig lopen. Dan weer 300, 200 en 100 meter. Dit is één serie. 500 meter rustig lopen en dan begint de tweede serie. We doen dit op de Galweg in Noordwijkerhout waar keurig om de 100 meter een markering is aan gebracht. Door wie??? Is dat wel legaal gebeurt??? Of stiekum met bivakmuts op???
Bij de 900 meter gaat het vals plat omhoog en stopt de begroeiing aan de rechterkant van de weg. Dat betekent dat als je 100 meter verder, bij de 1000 meter omdraait er geen beschutting is en heb je de wind pal tegen. Dat is een pittig stukje. Maar twee van deze series is niet zwaar en de meeste regen hebben we tijdens het inlopen gehad. Laten we maar snel weer terug en de cooling down doen. Staan we snel onder de douche en is er koffie. Dit is toch geen avond om te gaan hardlopen...

1 uur en 30 minuten

Vanacht de klok terug gezet dus we kunnen lekker een uur langer blijven liggen. Dan is het uit met de rust en moet er hard gelopen worden. Er staat 90 minuten op het schema. Het is 29 oktober en nog steeds korte broeken weer. Nu om half negen 's ochtends wijst de buitenthermometer 15 graden aan. De lucht is bedekt met hier een daar een donkergrijze wolk maar er zijn zat blauwe plekken te vinden. Het weer zit dus mee. Dat betekent een grote opkomst. Wil is ook weer terug uit Japan, heeft veel meegemaakt en dus veel te vertellen.
Onze groep bestaat vandaag uit 46 man die na de oefeningen in drieën verdeeld worden. Ton zal de snelle op de fiets begeleiden, Winnifred doet de middengroep en William de minst snelle. Ik heb mijn de knie de afgelopen dagen suf gesmeerd en die wil wel,ik ben voorzichtig en ga met de middenmoters mee. We lopen eerst richting Noordwijk, de boulevard op tot aan de politiepost. De kop wil sleuren maar we kunnen ze nog tegenhouden. Op de Boulevard zien we Ton aan de overkant. Ook hier toch verschil in tempo, nauwelijks verschillend van ons. Terug gaan Winnifred en ik op kop om zo het tempo te bepalen. Als we weer bij het Floris dal zijn kunnen de mensen die maar een uur willen lopen, afhaken. Toevallig zijn alle drie de groepen tegelijkertijd op dit punt en gaan we gezamelijk nog een half uur door. De knie gaat goed dus ik ga weer lekker mee!

IJs in een tube

Het schema van Ton geeft aan: 45 minuten DL1 en 2x5 minuten DL2. DL 2 is ca. 85-90% van de gemiddelde km tijd op de 10 kilometer. Nou heb ik sinds gisteren ineens een klein pijntje onder de knie. Een aanhechting die ik deze week te veel geplaagd heb? Normaal gesproken zou ik een extra dag rust nemen, maar omdat er vanavond ook trainersoverleg is ga ik het toch proberen. Tijdens het inlopen ben ik bang niet verder te komen dan de oefeningen.
Maar dan ineens is het weg en gaat het beter. Ik besluit wel de versnellingen te laten voor wat ze zijn en gewoon één tempo te lopen. Het is weer een grote groep (37) dus het wordt behoorlijk uit elkaar getrokken. Lastig hoor zo in het donker. Gelukkig is Ton op de fiets en kan een beetje van voor naar achter sprinten. De temperatuur is ongekend hoog voor de tijd van het jaar (19 graden) en het is heerlijk om de zwoele wind (windkracht 7?)tegen te hebben. Lekker doorwaaien heet dat.
Ik heb verder geen last tot de cooling down. Als we daarna weer rustig naar de hal lopen, moet ik echt heel voorzichtig doen. Gelukkig heb ik bij de aankoop van mijn schoenen een tube Ice Power gekregen. Dat is een gel die hetzelfde effect moet hebben als een ice-pack. Dat kan ik nu mooi uitproberen. Het heeft in ieder geval een ijzige kleur en ruikt heel aangenaam.
Wordt vervolgd.

Loop Techniek

Vanavond staat er looptechniek en een duurloop op het programma.
William heeft Ton gevraagd deze te mogen geven. Afgelopen zomer heeft hij samen met mij en nog 5 andere NSL'ers de cursus assistent-trainer bij de KNAU gevolgd. Hij en Winnifred gaan door voor trainer loopgroepen (TLG).
Momenteel hangt de KNAU een nieuwe looptechniek aan, de zogenaamde BK methode. Bij deze techniek ontwikkelt door Frans Bosch & Ronald Klomp ligt de nadruk op:

- een kort grondcontact
- een geringe bewegingsuitslag van de benen
- de romp rechtop
- de voet zo veel mogelijk in neutrale stand
- een optimale armactie
- een optimale verticale verplaatsing
- een snelle lineaire pendel van het zwaaibeen

Dit is wel een manier van lopen die de meeste van ons niet van nature hebben dus er bestaat nogal wat controverse over. Zeker voor "weglopers" (weg atletiek) en recreanten.
In ieder geval probeert William ons vanaovond wat oefeningen te laten doen waardoor je deze techniek eigen zou kunnen maken. Omdat we vanaovond met een groete groep zijn (32) valt het niet mee iedereen in de gaten te houden. Er zitten ook een aantal coördinatie oefeningen bij, die altijd weer tot veel hilariteit leiden. Er ontstaat een lacherig sfeertje wat weer oplost als we tot slot nog een duurloopje van 35 minuten doen. Er is wat verwarring over 1 of 2 groepen, wat tot gevolg heeft dat een aantal "langzame" lopers bij de snelle terechtkomen wat tot veel gemopper leidt.
Ikzelf vind het wel lekker om na de oefeningen even te "vlammen".

Baanwedstrijd

Vandaag de tweede wedstrijd voor het club-kampioen-schap.
De 1500 m gehouden op de atletiek-baan te Lisse. Het weer is niet ongunstig. Bewolkt, 13 graden met wel veel wind, maar de baan ligt erg beschut dus daar hebben we tijdens het lopen geen last van. Mijn oude spieren moeten eerst goed opgewarmd worden dus ik ga lekker in m'n eentje 20 minuten inlopen buiten de baan. Daarna wat "Steigerungen" en dan ga ik weer de baan op. De eerste series zijn al begonnen. De indeling is gebaseerd op de uitslag van de eerste wedstrijd de Boscross maar omdat ik die niet meegedaan heb wordt ik willekeurig ingedeeld. Ik vind zelf dat ik wel in de derde serie pas.
De 1500 meter is een lastige afstand; drie rondjes en 300 meter. Ik besluit om niet te snel van start te gaan. Maar ineens is daar de bel voor de laatste ronde. Die had ik gek genoeg nog niet verwacht. Dus ga ik toch maar versnellen. Als de finish in zicht is kan ik er nog een schepje bovenop doen. Achteraf hoor ik anderen klagen over een pijnlijke keel. Dat krijg je omdat je ademhaling wat hoger wordt. Heb ik niet. Als ik eenmaal de finish door ben herstel ik ook snel en kan ik nog wel een keer. Ben ik toch niet tot het gaatje gegaan? Had ik toch een betere tijd kunnen hebben. Ik sta nu geklokt op 6.36. Ben ik op zich tevreden mee. Alleen knaagt het nu aan mij dat ik miscchien toch harder had kunnen lopen....

Gezocht

Zou het me toch een keer lukken de marathon te lopen?
Hoewel ik al heel lang hardloop, kan ik pas sinds een aantal jaren pijnvrij de halve marathon lopen. Ik heb namelijk last van extreme holvoeten. Er kwam zoveel druk op de bal van de voet dat ik de pijn moest verbijten als ik langer liep dan een uur. Met soms een bloedblaar onder de bal van de voet tot gevolg of blessures aan knie en onderrug omdat ik mijn voeten zo neer ging zetten dat het minder pijn deed. Ik heb heel wat dokters en fysiotherapeuten afgelopen. Maar ze begrepen mijn passie voor het lopen niet en gaven steevast het advies om maar een andere sport te zoeken en het hardlopen te vergeten. Maar ik wilde zo graag hardlopen!
Tot ik een paar jaar geleden bij een podotherapeut kwam die het wel zag zitten om zooltjes voor mij te maken. Niet meteen extreem aanpassen, maar beetje bij beetje en steeds weer wennen. En dat werkte! Ik liep de sterren van de hemel. Zonder pijn! Toen werd er iets in mij wakker. De droom om ooit een marathon te lopen. Vorig jaar toen er een dreamteam voor de Rotterdam marathon gezocht werd, heb ik die droom uitgesproken. Mijn eigen man die altijd achter me staat, onvoorwaardelijk in mij gelooft en alles behalve een zwartkijker is, reageerde met een: jij? Met jouw voeten? Die reactie had ik niet verwacht, dus de twijfel sloeg toe. Ik ging alles nog eens na, overwoog en kwam toch tot de conclusie, dat het wél mogelijk zou zijn. Juist met die persoonlijke begeleiding en de steun van een heel team. Maar het was te laat. De laatste inschrijfdag was al 1 dag oud. Ik heb de droom weer weggestopt en besloot me in te schrijven voor de lange afstanden van het Zorg en Zekerheid circuit. Dat betekende 7 wedstrijden waarvan 4x 15, 1x 16, 1x 20 km en 1x21 km. Dat ging heel goed nergens last van. Vandaag ploft het blad Runnersworld op de mat. Met de verwachte oproep. Het is nu 2006, ik loop nog steeds pijnvrij, ik ben 53 jaar en helemaal klaar voor het dreamteam 2007!

Duurloop 1

Vandaag staat er een duurloop 1 van 45 minuten op het programma. Maar wat is dat, een duurloop 1?
Als je 's ochtends wakker wordt en je hartslag zou meten voordat je je bed uitstapt, heb je een getal en dat is je rusthartslag. De hoogte is afhankelijk van leeftijd en conditie. Aan de andere kant heb je een maximale hartslag. Ook die hangt af van getraindheid en leeftijd. Een algemene regel is: 220 min je leeftijd = je maximale hartslag. Je kunt je lichaam op verschillende manieren trainen. Het is belangrijk dat je hart en longen traint, waardoor je een training waarbij je hartslag omhoog gaat langer volhoudt. Je traint je hart om meer bloed rond te pompen per minuut zodat er meer zuurstof in de spieren komt. De longen kunnen door training meer zuurstof opnemen zodat je met minder inspanning meer kunt presteren. Daarnaast moeten je spieren getraind worden om de inspanning steeds langer vol te kunnen houden. Bij zogenaamde interval training worden hart en longen getraind en bij een duurloop de spieren (het uithoudingsvermogen). Dat betekent dat bij een interval training de hartslag steeds opgejaagd wordt en weer tot rust komt terwijl bij een duurlooptraining de hartslag vrijwel gelijk blijft.
Doordat diverse onderdelen getraind moeten worden is afwisseling heel belangrijk. Daarom zijn er ook verschillende type duurlopen.
Duurloop 1 is een tempo waarbij je hartslag 80% bedraagt van je maximale hartslag. Dat meet je het beste met een hartslagmeter maar een ander regeltje is, je moet tijdens het lopen kunnen praten zonder te hijgen. Vandaar dat als in de groep loopt ook precies merkt als het te hard gaat. Dan wordt het erg stil.
Het is heel belangrijk om je lichaam voor te bereiden op de training. Daarom begint elke training met rustig inlopen, daarna een warming up waarbij je oefeningen doet om je lichaam voor te bereiden op de komende inspanning. Daarna volgt pas de training (in dit geval de duurloop) die weer gevolgd wordt door een cooling down. Bij de cooling down komt je hartslag weer op normaal niveau en worden de spieren gerekt die door de inspanning korter geworden zijn.
Dan komt de beloning. Een lekkere warme douche en een heerlijk voldaan gevoel

90 minuten

Over een maand wordt de zevenheuvelenloop in Nijmegen gelopen, dus moet er ook aan de afstand gewerkt worden. De bedoeling is om 15 km in 90 minuten te lopen. Lekker rustig dus. Het is een koude nacht geweest en al is er een prachtige oranje zon te zien, de oostenwind is behoorlijk fris. Toch maar weer van gedachten veranderd en het windjack uit de auto gehaald. Sommige hebben al voor lange broek gekozen, maar dat hoeft denk ik toch niet. Een jack kan je onderweg uittrekken, een tight is wat lastiger. Vandaag loopt Cor voor het eerst mee en dan in de groep van Kees. Best spannend omdat je nog niet weet hoe hard iedereen precies loopt. Ze lopen 50 minuten dus dat is het probleem niet.

Onze groep is ook dit keer weer in drieën verdeeld. Er zijn maar vier mannen en geen vrouwen die voor snel gaan???????????? De middengroep is het grootst en daar zijn er twee die misschien beter de langzaamste groep hadden kunnen kiezen. Maakt niet uit, een beetje vegen kan ook geen kwaad. Precies na 90 miuten komen we aan in het Florisdal waar ik de eer krijg om de cooling down te doen. 7 heuvelen, here we come!!

1500 meter

Vandaag moet er getraind worden voor de tweede wedstrijd voor het clubkampioenschap op 22 oktober. Dat is de baanloopwedstrijd die gehouden wordt op de atletiekbaan in Lisse.

Helaas kunnen we deze proeve van bekwaamheid niet op de atletiekbaan uitvoeren, maar doen we dit op de Leeweg in Noordwijkerhout. 1500 meter. Het blijft een vreselijke afstand. Zo moeilijk in te delen en dat we hem in het donker lopen maakt het niet makkelijker. Dit is dan zo'n moment dat de quote bij mijn blogtitel voor 100% opgaat. Het zit allemaal tussen de oren. Bij mij was de motivatie duidelijk niet aanwezig. Toch heb ik echt mijn best gedaan maar klokte Ton de eerste keer 7.12 en de tweede keer 7.23. Dit zou ik echt beter moeten doen toch? Nou ja, ik heb nog ruim een week om me mentaal op te krikken om deze tijd op de baan te verpulveren.

Indian Summer

Door de week lopen we weer in het donker. Dat betekent hesje en lichtjes weer uit de kast halen om vooral gezien te worden. Het betekent draven op asfalt, verblind worden door tegemoet komende auto's en soms wel en soms niet verlicht worden door lantaarnpalen. Het verbaast me ieder seizoen weer dat er niet meer val of struikelpartijen gebeuren.
Er stond vandaag een 60 minuten duurloop 1 op het programma. Het is ongekend warm voor de tijd van het jaar dus de opkomst was hoog. Net als het tempo. Ton heeft de groepen in drieën verdeeld en aan mij de eer de snelle mee nemen. O, jee ik had zaterdag 2 uur en 7 minuten gelopen weet je nog? Maar ik laat me niet kennen en ondanks dat de ene van de twee zusjes de kop nam (= zeker geen duurloop 1 tempo) bleef de groep keurig bij elkaar en hebben we een heerlijk rondje Noordwijk gedaan. Precies in 65 minuten.

Lange duurloop

Donderdag was ik al van plan een lange duurloop te doen, maar het weer was bar slecht. Gewoon uitstellen tot vrijdag. Maar vrijdag was het nog steeds van dat weer, dat als je het lopen even uit kan stellen, je dat zeker even moet doen. Maar er zijn grenzen. Dus had ik me voorgenomen om onder alle omstandigheden de duurloop op zaterdagochtend te doen. Normaal loop ik op zondag bij de NSL , maar vanwege onze geplande trip naar Texel moest ik de eerste clubkampioenwedstrijd missen!! Wat een geluk, het is zaterdag en prachtig weer, ongekend voor oktober. Ik ben lekker rustig van start gegaan en wilde omdat het wel hard waaide, richting strand. Dat heb je als je aan de kust woont. Altijd even naar de zee willen kijken. Nou het waren behoorlijke schuimkoppen. Maar de benen gingen nog steeds goed dus ben ik via Noordwijk weer naar huis gelopen. Dat is echt ver! Vlak bij huis passeert een dame op de fiets die hard trappend tegen de wind in naar mij roept: "Goed zo!" Was dat nu voor mij bedoelt, voor haar of voor allebei?
Thuisgekomen klok ik 2 uur en 7 minuten. Wauw! Die marathon droom kan dus nog steeds waarheid worden.

STARTSCHOT

Het startschot is gegeven. Een apart hoekje om speciaal mijn hardloopmomenten vast te leggen. Als je hardloopt is het bijhouden van een logboek erg nuttig. Dus waarom niet op een internet, zodat ik mijn ervaringen ook aan anderen kwijt kan. Ik vind het ook leuk als je een reactie geeft.